Een week samengevat

Het is zaterdag 29 januari, ik voel me net een ondeugend kereltje, dat spijbelt. Ik heb een aantal dagen niet geschreven, iedere keer denk ik je moet nog even schrijven, maar ja zo gaat het. Vandaag is er heel wat gebeurd, Annemieke met vriend Edwin zijn weer vertrokken naar Nederland, vriendinnetje jarig, opdrachtgever van een vriend failliet, vriendin met hernia en vriendje Sabra is een soort ceremoniemeester , bij een crematie op het strand, toen dacht ik, je kan beter een stukje schrijven vandaar dat ik maar begonnen ben.

Dinsdag is het en we gaan een dag op stap met Sabra, we hebben ons verlanglijstje kenbaar gemaakt en als eerste gaan we naar een soort inkoopcentrale waar de lokalen hun spullen kopen om hun winkels te vullen: Erlangga een paradijs waar je zonder al dat gekakel van verkooplustige tantes kan rond kijken, geen look in my shop en where are you from. Wat veel spullen voor weinig we kijken onze ogen uit. Sabra rookt buiten zijn sigaretje en wij kopen wierook om te roken en nog wat spullen. Bij de kassa krijgen we nog wat sleutelhangertjes cadeau, hier geen zegeltjes plakken maar boter bij de vis. We gaan weer verder en ik neem m’n eigen plekje in, achter in de auto waar normaal de duikers uitrustingen liggen want Sabra is zeg maar een duik ZZP’er maar van af dat plekje kan ik ook wat foto’s maken. Nu op naar een markt in Denpasar de pasar Badung, een smerige markt in een soort parkeer garage, we weten uit ervaring, dat we de vis en vlees afdeling kunnen mijden. Op de specerijen afdeling raak je als je niet oppast invalide, want er wordt hevig getracht je een poot uit te trekken. Snel nog even naar de overkant, iets schoner, je kan daar schilderijen kopen, dezelfde afbeeldingen in verschillende kleurstellingen, je kan kiezen wat het best bij je interieur past, hoe verzinnen ze het. Klaar is de familie en Sabra zit rokend op ons te wachten. Nu richting Tanah Lot, een tempel die in het water ligt maar voordat je die bereikt moet je nog even langs een paar honderd winkeltjes/kraampjes. Plaspauze en voor 1000 roepies kan je plassen in een gat, nou voor 8 cent is dat best een keertje leuk om te doen en het lucht nog op ook. Wil je meer dan betaal je 16 cent en dan kan je na het gat gevuld te hebben je eigen gat een waterbehandeling geven erg verfrissend, geen gedoe met toiletpapier wel een onrein linker handje. Altijd druk in Tanah Lot maar je moet er geweest zijn en omdat we honger hebben eten we hier iets en Sabra verschuilt zich achter en jonge kokosnoot, die met een rietje wordt leeggezogen om daarna uitgelepeld te worden een traditioneel gebeuren. We maken nog wat foto’s en lopen naar het parkje, dat een eindje verder op ligt en ook een mooi overzicht biedt op de tempel. Inmiddels passen we het schema aan en besluiten richting Jimbaran te gaan, daar willen wij de zonsondergang meemaken maar vrezen, dat dit vanwege de bewolking niet zal lukken. Wij strijken neer bij Intan Sari Cafe  www.intansaricafe.com , de tweede van een lange rij restaurantjes allemaal gelegen aan zee. Dit is ook de plaats waar in 2003 een bomaanslag is gepleegd. In Jimbaran is het echt romantisch eten, de hele kuststrook is ’s avonds verlicht en aan alle tafeltjes is het genieten geblazen van vis, garnalen, kreeft en schelpdieren maar voor een niet liefhebber van deze lekkernijen is er ook een sateetje te bestellen. De avond is gevallen en het doek voor Jimbaran ook, wij gaan richting huis. Oh ja ik vergeet, dat hier in Jimbaran alles gegrild wordt op de gedroogde bast van de kokosnoot, wat een buitengewone heerlijke smaak geeft maar ook een rookontwikkeling, die als een grote wolk boven de kusstrook hangt. Via kuilen en kronkels in de weg komen we weer in Sanur en nemen nog een ijsje bij de McD. Het is weer mooi geweest.

Ja de rest van de week is ook mooi geweest wel iedere dag en flinke bui maar dat houdt de temperatuur wat laag en is het te warm dan nemen we een duik, we vermaken ons best. Ja wat gaan we straks doen? Lekker eten natuurlijk deze keer gaan de naar Soto Betawi, een zaakje waar je lekker kan eten maar de rekening in de gaten moet houden, altijd foutjes in hun voordeel.