Onderweg naar het zuiden

zondag 21 augustus.

Wanneer de wekker afgaat hoor ik de regen in kop en schotels op de straat kapot slaan, wat een weer. Een ei voor het ontbijt heeft er ook de pest in en vertoont scheuren waar het eiwit naar buiten wordt geduwd. Wij wachten nog even met naar buiten gaan want het regent nog steeds pijpenstelen. We verzamelen nog wat spulletjes om die wanneer de regen wat minder wordt de caravan in te brengen. Ik heb  al een natte jas voor dat we een meter hebben gereden! Gelukkig waren er momenten, dat er iets minder regen viel zodat we toch om tien uur konden vertrekken. Op richting Breda en Antwerpen en dan richting Gent. Onderweg gaan we meerdere keren door een wasstraat met een maximale snelheid van 60km, wat een plensbuien. We vertrouwen onze ge-update Tom Tom en zitten in ruim drie uur in Frankrijk. Een plasstop en een rondje om de caravan voor de bloeddoorstroming brengen de niet gebruikte spieren weer in beweging. De aanwijzingen van de Tom Tom worden genegeerd door niet richting Amiens te rijden maar via Bapaume te rijden en na iets minder dan vijf uur rijden staan we voor de Velodrome camping in Albert. Nog niet druk, wel een drukke meneer, die ons de weg wil wijzen terwijl hij zelf een beetje de weg kwijt is,  ik volg het advies van Marianne. Afkoppelen en met de mover ons Paleisje keurig op zijn plaats gezet. We staan naast een boxer ! een woef wel te verstaal zijn lange staart geeft aan, dat ie blij is, wij ook. Lekker thee gedronken terwijl de bladeren van de bomen ritselen vanwege de forse wind. De Nasi van thuis smaakte prima. Afwassen zonder teiltje is lastig vertelt Marianne bij terugkomst. De koffie smaakte voortreffelijk, de oude cafénoirtjes minder want, die kwamen nog uit Enkhuizen. Achter de receptie de mailtjes en WhatAppjes opgehaald net als vroeger maar dan anders. Een Hollandse menneer, die uit Bretagne kwam en richting Zeeland ging met behoefte aan een praatje. Om half negen is het aarde donker. Lekker lezen en wat schrijven, dat is pas lekker!

Maandag 22 augustus.

Zo nu en dan wat regen op het dak. Tijdens de momenten, die ik wakker lag dacht in aan de naam Albert de plaats waar in camping Le Velodrome zich bevindt. Albert, welke Alberts ken ik nog meer? Ik ken er velen maar zal me beperken tot de eerste drie, die mij te binnen schieten: Albert de glazenwasser; Albert, de dierendokter en Albert de ambtenaar. Om even zeven uur verlaten wij ons ongelooflijk heerlijke bed, Marianne direct richting douche en ik wat later nadat ik mij geschoren heb. Bij aankomst in het toiletgebouw kan ik zo de douche van Marianne in, dat geeft een vertrouwd gevoel. Heerlijk buiten ontbijten, fietsen van de caravan af een prachtige dag tegemoet. We fietsen door het naast gelegen park richting het mooie stationnetje met weelderig bloeiende perkjes er voor. We fietsen nog een stukje en vragen aan een ambulancebroeder hoe ver het nog fietsen is naar Doullens, zeker 30 kilometer en zeer gevaarlijk op deze weg en hij kan het weten, we besluiten terug te gaan en gaan richting Corbie. Van Albert naar Corbie heet het hier een Memorial route,jammer genoeg heel veel van deze memorials in deze omgeving, het is hier een slagveld geweest. Deze route wordt keurig door bordjes aangegeven maar een echte fiets route is het niet. Geen fietspaden, stoep op stoep af en dat allemaal zonder vloeiende overgangen. Ook voor rolstoelgebruikers is het hier geen paradijs, dat paradijselijke gevoel heb je toch al niet in een rolstoel lijkt me. De lokaal ingeslagen croissantjes met een amandel bijsmaak gaan er in als koek en een sapje smeert de kelen. Bij thuiskomst geeft de kilometerteller 58,4 km aan en dat allemaal in een heuvellandschap, we zijn bek af. We tanken nog snel even de auto af , voor de 1,08 per liter mag ik net zo veel tanken als ik wil. Bij de naast gelegen supermarkt nog een paar lekkere hapjes gekocht en voor dat we het weten zitten we onderuit gezakt aan de borrel, versleten maar voldaan!. Marianne tovert een heerlijke maaltijd op tafel en we genieten van het goede leven. De dagtemperatuur lag rond de dertig graden, gelukkig koelt het nu wat af. We beginnen aan de koffie, heerlijk buiten! Morgen gaan wij naar Chateaudun en straks naar bed.

Dinsdag 23 augustus.

Blauwe lucht. Niet druk bij de douches, dat klopt ook wel want welke vakantieganger staat om zeven uur op. Dit wordt een reisdag en wij gaan richting Chateaudun. Afgelopen zaterdag 13 aug. stond er een artikel in de Telegraaf “Lang leve de Loir”, nu lang willen wij wel leven en de Loir trekt ons ook wel. De route loopt via binnen wegen, de D42, D23, D920, D1001 en D928 voeren de boventoon. In een dorp ontwijken we een paar vrachtwagens, die ons vermorzeld zouden hebben. Weinig parkeerplaatsen onderweg, we nemen genoegen met een Parkeerplaats waar je van iedere passerende auto een turbulentie dreun krijgt. De buitentemperatuur is 30 tot 32 *, binnen comfortabel 20*. Wat is het een genot om met een automaat te rijden, zo’n versnellingsbak denkt met je mee, constant! Aan de D928 ligt het plaatsje Anet met camping, 20 kilometer boven Dreux, hier willen we nog eens een keertje verblijven. De Tom Tom doet ook zijn werk maar houdt er zo nu en dan zijn eigen ideeën op na, zo ook bij het naderen van de camping: bestemming bereikt, maar geen camping te zien,wel een bordje doodlopende weg, wat doe je dan?. Gelukkig zijn de goden met ons want aan het einde van de weg bevindt zich de camping du Moulin a  Tan, beetje vreemde entree maar Marianne weet er weg mee en draait de stalen constructie een kwart slag en wij kunnen naar binnen. Een gemeente camping voorzien van twee sterren en geweldig grote mooie plekken met en zonder schaduw, wij kiezen voor met en zonder. Om drie uur liggen we onderuit  te genieten van het weer en de plek. Buiten koken en eten! Slapen met alle ramen open, gelukkig is het rond middernacht nog maar 25*, slaap lekker.

Woensdag 24 augustus.

Heerlijk geslapen, de temperatuur in de caravan is 18* maar, dat zal niet lang meer duren. Prima douche, in het nieuwe toiletgebouw in het oude is de douche wat minder wat ook weer z’n voordelen heeft want je kan bijna niet omvallen. Het openluchtontbijt is heerlijk maar al snel moeten we uit de zon want, die heeft zijn brandertje aan gezet. Marianne verfrist het ondergoed en shirtjes en ik schrijf een verhaaltje, dat je nu leest. Oh ja, wat een prachtige camping, de kajaks varen achter ons langs aangemoedigd door de kwakende eenden, het is hier goed vertoeven!

Tegen de middag loopt de temperatuur op tot 40*. Het is heet toch besluiten we even naar de supermarkt te gaan voor wat boodschappen en te tanken. De boodschappen zijn gelukt het tanken niet. De rest van de dag brengen we door in de schaduw en met het legen van flessen drinkwater. Een heerlijk bordje spaghetti bereid in de openlucht met een lekker glas wijn, da’s pas fijn. Rond elf uur begint het af te koelen en bovendien doet de rubberen Aldi ventilator geruisloos zijn werk!

Donderdag 25 augustus.

Om even zeven uur spoelt de douche ons wakker en het openluchtcircus kan weer beginnen; buiten ontbijten. Omdat het nog redelijk vroeg is besluiten we te gaan fietsen en wel van Chateaudun naar Cloyes sur le Loir een route van 17km, deze route telde mee voor het bergklassement!. Keurig aangegeven route en de automobilisten worden doormiddel van borden er op geattendeerd, dat er zich wielrijders op de weg kunnen bevinden. Geen overbodige luxe want fiets paden kennen ze hier nauwelijks het enige wat zie hier doen is om de paar kilometer een fietser op de weg tekenen. Voor de plaatselijke kruidenier in St Hilaire sur Yerre rusten en drinken we wat. Bij Bel Air zien we een geweldig mooi kasteel, wat er ook nog goed uit ziet. Ik pas op de fietsen terwijl Marianne een kaarsje in de kerk van Cloyes aansteek bestemd voor alle goede doelen. Bij het huis van de burgemeester hangen en staan prachtige plantenbakken met geraniums en vele andere zomerbloeiers. Nog wat brood en vruchtensap voor de terugweg gekocht en hup daar gaan de vanWijkjes weer bij 38*C aan de terugreis beginnen. Wij zijn blij, dat we lekkere stoelen bij ons hebben!, die zijn zo gevuld bij aankomst. Net voordat de thermometer 40*C aangeeft snurken we. Rond vijf uur gaan we naar LeClerq om te tanken en een paar tompoezen aan te schaffen. Eten uit een pak van meneer Knor (Orzo?) . Marianne doet de afwas want bij mij is de fut er echt uit. We besluiten nog een paar dagen te blijven staan, het bevalt ons hier prima!

Vrijdag 26 augustus..

De wekker heeft nog geen dienst gedaan deze vakantie, dat hoeft ook niet want er is altijd wel een haan in de buurt, die je waarschuwt, dat het licht gaat worden. Om even zeven uur loopt de familie van Wijk al richting douche. 1x gewoon een 1x imitatie invalide zo ben je tegelijk gepoetst en droog gewreven. Wat te doen in een kokend land, kasteel bezoeken!. Heerlijk koel is het in huize Chateaudun waarvan de eerste steen rond het jaar 900 werd gelegd. Al met al is er ruim 500 jaar aangebouwd. Nu wordt er veel gerenoveerd. We treffen het in de grote vertrekken worden subtiel jurken, die door hedendaagse couturiers gemaakt en geïnspireerd zijn op de toenmalige bewoners tentoongesteld, prachtig!  Ook de kerkers maken grote indruk op me. Ik vergeet nog te vermelden, dat de meneer die ons de entree kaartjes verkocht de moeite nam in zijn beste Engels ons het een en ander uit te leggen. Ik had net zo veel begrepen als hij het in het Frans gedaan zou hebben. Na meer dan twee uur rond gelopen te hebben werd het tijd voor  de lunch. Marianne een visfilet en ik een burger, die net aan op een enorm pizzabord paste. Dit restaurant wint de strijdt met de Mc Donald glansrijk, ook de meisjes zijn veel liever!. Nog wat boodschappen gedaan en snel de schaduw op de camping op gezocht. De temperatuur is nog rond de 38*. Wat een leven, praatje hier en praatje daar (Marianne) en op zijn tijd een fles water! Op aanwijzen (de plek) van Marianne leeg ik het toilet (het meeste lichaamsvocht verlaat ons lichaam via de poriën). Nog een stukje fietsen achter de camping langs, leuk weggetje waar je in het geheel geen auto’s tegen komt. Vanwege de omvangrijke lunch eten we lekker een uitsmijter. Ruimen de stoelen en de luifel op want morgen rijden we weer een stukje verder naar het zuiden.

Zaterdag 27 augustus.

De klok heeft nauwelijks negen uur geslagen en met een ferme handdruk met de campingbeheerder verlaten wij een ruime camping, die toe is aan een nieuw toiletgebouw maar wel ons hart heeft gestolen. Wederom heeft de Tom Tom andere plannen dan wij. Marianne heeft de route als volgt aan gegeven: D924 naar Blois, D956 naar Contres, D956 naar Falencay, en dan naar Chateauroux. Natuurlijk volg ik Marianne, dat doe ik al vele jaren en bevalt me prima. Voor de Marie houden we een sanitaire stop. Nog even dit, de Volvo en de Polar doen het beregoed! Om even twaalf uur rijden we de camping op en worden ontvangen door een echte Chinees!. Even slaat de schrik me om ’t hart bij het zien van zo veel kampeermiddelen maar gelukkig zijn er nog genoeg verlaten plekjes waar de schaduw overheerst want, dat is belangrijk in deze dagen. Als het afgekoeld is gaan we nog wat fietsen nu houden we ons rustig door te lezen en te schrijven en lekker je gedachten de vrije loop te laten en te denken hoe koud het ‘s winters wel kan zijn. Oh ja, de koelkast doet het voortreffelijk, want zo als je misschien weet heb ik in de jaren 80 een koelkasten trauma op gelopen en sindsdien een thermometer in de koelkast heb aangebracht,die buiten afleesbaar is. De witte wijn en bier zijn koud, heerlijk koud en daar ga ik nu een hap van nemen.

Maandag 29 augustus.

Om acht uur worden we wakker en voor de verandering gaan we samen naar de douche. Marianne is altijd eerder klaar, zo ook nu maar wacht heel lief op me. Met een heerlijke kop koffie beginnen we de dag. Het is eindelijk bewolkt wat heerlijk niet zo warm. Na het ontbijt vertrekken wij richting de Dordogne. We laten ons niet in de luren leggen door de Tom Tom  denken we maar dat gekke ding geeft iedere keer iets anders aan dan, dat we denken. Nu volgen we de gemakkelijke weg namelijk de A20 tot Limoges/Brive-La-Gaillarde bij afslag 53 nemen we de D820 en in Souillac de D703 naar Saint Julien-de-Lampon camping du Moudon maar voor de daar zijn moeten we nog door een piep klein doorgangetje. Plaats genoeg, achter of naast het zwembad, nou geef ons maar een landelijk uitzicht. Na al het stophout gebruikt te hebben staan we recht met een ferme stap omhoog kunnen we ook nog de caravan in. Hartelijke ontvangst met allerhande uitleg. Douchen met een Sep-kaart, dat is een soort prepaid creditkaart, die goed is voor de campingbaas maar wat onhandig voor de kampeerder. Het aantrekkelijke overnachtingstatief wordt weer teniet gedaan door de WiFi bijdrage. Ook hier is zelfs een happy hour waar je voor een kleinigheid een heerlijk glas bier of wijn kunt krijgen en nu we er toch zijn eten we ook maar een hapje mee!. Voor de liefhebber Jeu de Boules, ik trap er niet in maar gelukkig doet Marianne mee en het moet gezegd worden Marianne heeft er in eens veel camping vriendjes en vriendinnetjes bij, zelfs een woef – zwarte Labrador van 4 mnd - die haar veel aan Bono doet denken. De Boules spelers nog een rondje van de zaak en de avond is weer om.

Dinsdag 30 augustus.

Super geslapen, de lucht is weer strak blauw. De douche geeft een vreselijk zacht straaltje water, zoals je hier bij de groenteafdeling bij de supermarkt ziet om alles vers te houden. Wel een ruime douche zodat je, je af kunt drogen ( voor zo ver je nat geworden bent) zonder je aan alle kanten te stoten. Het is inmiddels al te laat om te gaan fietsen. Op aanraden van een medekampeerder gaan we met de auto naar Domme een oud stadje met een geweldig uitzicht over de Dordogne. We wandelen wat door het stadje en kopen wat broodjes bij de plaatselijke bakker, lekker. Terug op de camping lekker van het mooie weer genieten. Het is bijna niet te geloven maar we hebben ook nog gezwommen, dat gaf de nodige verkoeling. Marianne draait een kleine was en ik leeg de plee, zo is er altijd wel iets te doen. Gelukkig is het vijf uur geweest een goede reden om het gelukkige uurtje te vieren. De Nasi van twee dagen geleden vult de maag. Nog wat schrijven en voor we het weten is het donker. Morgen zetten we de wekker en gaan we fietsen.

Dinsdag 30 augustus.

Super geslapen, de lucht is weer strak blauw. De douche geeft een vreselijk zacht straaltje water, zoals je hier bij de groenteafdeling bij de supermarkt ziet om alles vers te houden. Wel een ruime douche zodat je, je af kunt drogen ( voor zo ver je nat geworden bent) zonder je aan alle kanten te stoten. Het is inmiddels al te laat om te gaan fietsen. Op aanraden van een medekampeerder gaan we met de auto naar Domme een oud stadje met een geweldig uitzicht over de Dordogne. We wandelen wat door het stadje en kopen wat broodjes bij de plaatselijke bakker, lekker. Terug op de camping lekker van het mooie weer genieten. Het is bijna niet te geloven maar we hebben ook nog gezwommen, dat gaf de nodige verkoeling. Marianne draait een kleine was en ik leeg de plee, zo is er altijd wel iets te doen. Gelukkig is het vijf uur geweest een goede reden om het gelukkige uurtje te vieren. De Nasi van twee dagen geleden vult de maag. Nog wat schrijven en voor we het weten is het donker. Morgen zetten we de wekker en gaan we fietsen.

Woensdag 31 augustus.

Het was ons beloofd: een fietspad naar Sarlat, zo een 19 km van af de camping. Geweldig mooi fietspad hoe is dat aan gelegd? Zeer eenvoudig, de spoorlijn van weleer is nu fietspad geworden! Prachtig, zonder steile stukken maar wel met een echte tunnel waar een stuk onverlicht was en je echt je licht moest opsteken. Ik trof het op woensdag is het markt in Sarlat, dat overigens een prachtig mooi stadje is. Op aanwijzen van de dorpsgek de fietsen keurig geparkeerd op de daar voor bestemde plek. Slot voor, slot achter en hopen, dat ze er bij terugkomst nog staan. Heel veel streekproducten; kaas en worst voerden de boventoon. Na een uurtje slenteren broodjes gekocht en een bankje in de schaduw gezocht met het oog op de fietsen. De terug weg verliep nog soepeler dan de heenreis. Voor het eten werd gezorgd. Het was gerookte forel avond voor een zeer redelijk bedrag verzorgde de camping eigenaren een menuutje en ik denk, dat alle campinggasten daar wel gebruik van maakten. Het was echt een gezellige avond en de forel hoewel ie niet meer leefde toch nog wat rond gezwommen heeft.