het is al weer maandag !

 maandag  31 januari,

we slapen niet op zolder maar horen toch wel, dat het behoorlijk regent. Gelukkig is het droog als we na het douchen richting het ontbijt gaan maar de tuin staat wel eventjes onder water maar dat is met een uurtje weer verdwenen. Flink bewolkt, dat doet ons besluiten om een stukje te gaan fietsen, omdat het nu niet zo warm is (27*). Het stoplicht staat op rood, dat wordt weer een feestje op het kruispunt, we moeten recht door, maar als je niet resoluut door rijdt dan neemt iemand anders zijn kans waar en snijdt je zachtjes en beheerst de pas af, als je dan als nog doorzet, stopt ie wel. Het is een kwestie van geven en nemen in het verkeer, niemand raakt opgefokt, leven en laten leven, vandaar, dat ik dit verhaaltje nu kan schrijven.De Balinese manier om aan te geven, dat er een gat in de weg zit (het moet wel een behoorlijk flink gat zijn) is door er een tak in te steken, je bent dan gewaarschuwd en iedereen rijdt er keurig omheen, wij ook. Na een paar keer links af geslagen te hebben volgen we ons gevoel en slaan rechts af en na een paar  honderd meter zien wij ineens het Steak & Shake restaurant, daar is men druk doen de keuken van nieuwe tafels te voorzien, geweldig om te zien, want de vernieuwde tafels zouden bij ons nog niet bij het grofvuil mogen staan maar 1 ding is zeker het is daar goed eten. Ik probeer dat nog duidelijk te maken, aan de mensen die hier aan het verbouwen zijn, maar dat komt niet echt goed over want ze laten merken, dat hun restaurant dicht is, ja dat idee had ik al. Vanwege het drukke verkeer besluiten we de rechtse bocht maar naast de fiets te nemen, we doen het goed want we kunnen onze weg vervolgen.

Al met al bijna 2 uur gefietst, lekker, je mist een beetje de beweging, die je normaal hebt. Terug in het hotel besluiten we weer richting Denpasar te gaan maar dan per taxi, want die afstand is net even te groot bovendien willen we naar  Erlangga en we weten de weg niet. De ervaring heeft ons geleerd alleen zaken te doen met Bali Bird taxi’s de overige willen nog wel eens een ommetje maken. De taximeneer is aardig en brengt ons zonder omwegen waar we moeten zijn. Voor 80 euro cent hebben we een hamburgertje met een Balinees tintje achter de kiezen en duiken dan het warenhuis in waar vaste prijzen gehanteerd worden, ook wel eens fijn om iets te kopen zonder afdingen! Na een uurtje hebben het gezien en proberen door een rietje een nieuw soort ijskoffie naar binnen te werken. Het afdingen bij de taxichauffeur met een enigszins lam voetje heeft succes (dit is ook ontwikkelingshulp en dan wel direct er blijft niets aan de strijkstokhangen) en voor een vaste prijs worden wij weer terug gereden naar Sanur. Eigenlijk had de rit duurder moeten zijn zei de chauffeur want vanwege het eenrichtingsverkeer en verkeersdrukte nam het meer tijd in beslag, nou daar hadden wij geen begrip voor, wij begonnen toch ook niet over zijn lamme poot te zeuren. Plof en binnen no-time werden we voor de MacD gedropped, precies wat we wilden want vandaar is het nog maar een paar minuutjes lopen naar ons hotel Puri Kelapa. De kleren uit de zwembroek aan en lekker het zwembad in, aan de rand van het zwembad hangen en wat kletsen over wat je die dag hebt meegemaakt of juist weer niet. Straks bij Mei eten, 1 van de favoriete tentjes dat met veel enthousiasme gerund wordt.