met VW naar Besakih en nog meer

vrijdag 03 februari
wegens vakantie gedachteloos door het leven gegaan, geen aantekeningen gemaakt hetgeen resulteert in geen verslag.

zaterdag 04 februari
Ochtendgymnastiek in het zwembad, heen en wat weer gezwommen. Op naar het ontbijt. Geprobeerd geld te wisselen bij het ATM centrum bij Hardy’s, wat een pech de ING en RABO passen worden geweigerd. Bij de MacD ook geen geld uit de flappentapper maar via een creditcard werd er wel geld verstrekt, het lijkt op corruptie, in welk land  zijn we ook al weer. Na alle inspanningen maar weer uitrusten in het zwembad. ’s Avonds met Sabra en Nita en de kids gaan eten bij steak en shake.( http://www.waroengsteakandshake.com ). Een giller niets bijzonders maar net even anders, een soort eetschuur waar op zaterdagavond de verliefde jeugd een betaalbaar etentje op een gloeiend heet ijzeren plateautje krijgt opgediend. Wij doen dan gretig mee alleen de leeftijd klopt niet. Je kan hier rustig naar toe want met zeven man eten met alles er op en er aan kost nog geen 15 Euro !. De bui regen waar in wij vertrokken druppelt nog steeds een beetje na als we vertrekken. Het uitparkeren gebeurt met fluit en licht signalen, het is bijna een voorstelling maar het leuke er van is, dat alles zonder haast en agressie gaat. Bij het afscheid nemen gaan de parapluis weer op en we lopen het pad af naar ons hotel. We drinken nog een kop koffie en kijken naar de TV BVN laat zien, dat de Elfstedenkoorts gaat toeslaan.

zondag 05 februari.
Zondag van nature rustdag, we brengen een groot gedeelte van de dag aan het zwembad door. Later op de middag met Donald en Okka naar de sierkussens en dekbedden specialist om onze bestelling op te halen. Het wandkleed ziet er goed uit behalve dat er een brandgaatje in zit van een sigaret, de kunstenaar kon het weer niet laten een peuk op te steken tijdens zijn kunstje. Korting doet wonderen ! De kussentjes, die we besteld hebben zijn net even anders geworden dan we gedacht hadden, het blijft ten slotte mensenwerk en ook nog eens batik.
Het wordt bijna een gewoonte: we gaan nog even Gado Gado eten bij de vlakbij gelegen warung. Donald neemt voor de Batikers ook een zak vol Gado Gado mee, die met een grote glimlach in ontvangst wordt genomen. Als afscheid nemen we nog een vers vruchten drankje bij Moena Fresh http://www.moenafreshbali.com waar Donald kind aan huis is. Voldaan fietsen wij van Puri Kelapa naar ons hotel.

maandag 06 februari
Wakker worden met de wekker, het moet niet gekker worden!. Het is vakantie en op vakantie maak je weinig afspraken, dat geeft een vrij gevoel. Vandaag is het echter anders, we gaan op stap en hoe.  Van de kinderen hebben we een cadeautje gekregen. Uit eigen ervaring weten zij, dat het best een leuke trip kan zijn. We gaan op stap met een VW  uit 1966 geen kever maar een soort Citroen Mehari maar dan van Volkswagen. We zitten in spanning af te wachten in de lobby van het hotel of de jonge man met oude VW op tijd zal verschijnen. Onder tussen heeft zich ook het Noorse sprookje verzameld (voor een eventuele nieuwe lezer: Het Noorse sprookje is een verzameling van zeer oude en vergroeide Scandinaviërs een soort Trollen dus, die telkens onverwachts verschijnt  en sprakeloos toekijken hoe anderen zich vermaken) hun reisleidster meldt zich met het bordje “Grey Line Tours”, toepasselijker kon het niet!. Het duurt niet lang of we horen het bekende geluid van de lucht gekoelde VW motor, de chauffeur stelt zich voor als Kadek een naam, die je meer tegenkomt want Kadek betekent het tweede kind. We gaan richting Besakih, de moeder tempel. Niet nieuw voor ons maar wel erg lang geleden. Onderweg nog een stop bij het uitzicht op prachtige rijstvelden. De kap van de VW blijft gesloten met het oog op verbranden van ons tere Nederlandse huidje. Via binnen weggetjes gaan we richting Besakih en het is een mooi gezicht, dat in de kleinere dorpjes overal de Galungan  banieren staan.
Als  we dicht bij de Besakih Tempel komen begint de gemakkelijke handels geest van de dorpelingen te werken. Twee entree bewijzen en een parkeerkaartje, dat is normaal, dan nog een kaartje dat we naar de parkeerplaats mogen rijden. Kadek blijft in de auto slapen, wij onderweg naar de ingang. Bij de ingang worden we welkom geheten en gevraagd of we een gids willen, nee, dat willen we niet, oh dan mag je alleen tot de ingang van het tempelcomplex, nou doe dan maar een gids, hoeveel is dat?, dat mag je zelf weten. Ik begin maar laag en de man schiet in de lach, dat doet hij waarschijnlijk bij ieder bedrag, ik roep wat meer en voor dat we het weten wordt een jongeman tot onze gids gebombardeerd zijn naam is ook Kadek hoe kan het ook anders. Nu richting tempel, dat is bijna een kilometer vals plat. Voor twee Euro mag je bij een lokale achter op de motorscooter, 100 meter verder kost het nog 1 Euro en dan denkt de eigenaar loop maar naar de pomp! je merkt het wel. Als goed geaarde Hollander geef ik mijn centjes gecontroleerd uit bovendien ben ik van plan mijn conditie te testen. Nou het is pittig en als je dan nog een paar keer op je sarong trapt is het niet leuk. We halen het tempelcomplex en de gids is niet te stuiten hij ratelt aan een stuk door, we laten hem zijn gang maar gaan, we mogen in ieder geval naar binnen. Het tempel complex dateert van de 8e eeuw een knap oud spul dus maar het meeste is allemaal herbouwd, een rijtje op elkaar gestapelde stenen stellen de overblijfselen voor van een toenmalige tempel. Prachtig tempel complex zeker voor mensen die graag trappen lopen! De chauffeur Kadek wordt net wakker als we aankomen lopen. De VW start in 1 x. Eten is de volgende  attractie, dat valt niet mee. Uiteindelijk komen we via een tolweg bij een Warung waar ze het uit gevonden hebben mensen financieel uit te kleden. We nemen Nasi en thee, het goedkoopste op de kaart. Er volgen prachtige weggetjes, we genieten, de tijd vliegt, de VW niet. Heuvel op en af, een onverwachtse regenbui, moeten de ramen er in of niet, Kadek maakt zich er niet druk om aan de andere kant van de berg schijnt de zon en voor dat we het weten zitten we weer te zweten. Om een uur of vier zetten we koers richting huis en om half vijf worden we weer keurig bij ons hotel terug gebracht, een geweldige belevenis en dag.
’s Avonds een afscheidsetentje met Cees en Alberdine, die naar Australië gaan. Heel gezellig in een goed restaurant Apa Kabar of te wel hoe gaat het er mee, nou met ons in een restaurant altijd goed !


dinsdag 07 februari.
Op de fiets naar Den Pasar geweest, bloedje heet, pet om gedraaid om nek te beschermen, Marianne handdoek over schouders en nek, het is te gek. Voor de verandering geluncht bij Steak and Shake. Stickers gekocht voor op mijn nieuwe helm. Bij thuis komst Marianne te water en ik te bed. ’s Avonds bij Little Bird gegeten. Ik mocht lekker dicht bij het fornuis zitten, even later kreeg ik ook nog een gitarist aan mijn zij, je begrijpt het was echt een feestje. Afrekenen en weg wezen, we hadden geluk dat wij snel onze bestelling opgediend kregen want vrienden met wie wij gelijkertijd aankwamen hadden nog maar net hun drankje voorgeschoteld gekregen. Toen we de deur van onze kamer van slot deden viel het water plotseling weer met bakken uit de lucht. Even later kwam het sprookje geheel verzopen luid lachend ook thuis, zou het soms nooit regenen in Scandinavië, ik durfde geen foto te nemen anders had je getuigen kunnen zijn van het Trollenfeestje. Later op de avond hing onze vleermuis weer op het balkon, die de vorige avond wegens overtollig vruchten eten de hele vloer had onder gescheten. We zullen zien hoe het er morgen weer uit ziet, slaap lekker.

woensdag 08 februari

is al bijna voorbij !