FEESTELIJKE DAGEN

maandag 30 januari.
In een miezerig regentje, lopen we naar het restaurant zonder paraplu. Er is weer een pagode plekje vrij dus nemen we daar snel plaats. Een brutale plaatselijke vogel of spreeuw gaat naast ons zitten op de leuning van een stoel. Hij wacht geduldig af en als Marianne hem een stukje brood voor houdt pikt hij het op en vliegt onmiddellijk weg gevolgd door enige belagers, die het op zijn hapje hebben voorzien. Wij genieten van de vruchten, het ontbijt is nooit een straf.
Na het ontbijt richting tandarts meneer Suharto van Chinese afkomst, hij gaat het eerst komende uur in mijn mond werken. Prima tandarts, kan ik aan bevelen, niet duur , wel kundig maar wel een flink eindje vliegen dat wel. Volgende week woensdag mag ik weer in de stoel, dat wil ik wel want we worden verzocht al vast een gedeelte van de kroon te betalen. Als beloning voor zoet gedrag halen we een ijsje bij de Mac en voor 45 eurocent lopen we alle twee te likken!. Op de fiets richting zilverwinkel, die is nog gesloten. Terug naar het hotel via de nodige boodschappen bij Hardy’s. Op de kamer lekker even bijkomen van al het mondwerk, Marianne neemt een duik, ik ook maar dan tussen de lakens.
Marianne maakt een broodje kip klaar. Stukje schrijven voor de blog op het balkon. Het zwembad is gevuld met jong en heel erg oud. Na een uurtje met de laptop gespeeld te hebben ga ik ook te water. De ouderdom ligt aan de kant te snurken en de jeugd aan de bar in het water achter een grote Bintang. Na een praatje en een baantje zwemmen begint het te spetteren gelukkig maar van korte duur. Terug op de kamer wordt er op de deur geklopt, zacht geklopt, hard geklopt, Alberdine met een slecht bericht. Tijdens het golfen is Wim niet goed geworden en heeft waarschijnlijk zijn defilibrator zijn leven gered. Op Naar het ziekenhuis.  Nu wachten we eigenlijk op een telefoontje van vriendje Sabra om te horen hoe en waar de ceremonie plaats vindt voor zijn nieuwe auto. Door alle commotie was ik vergeten de telefoon weer aan te zetten en zag ik ‘te laat het smsje, dat de auto gearriveerd was wel een paar uur te laat natuurlijk en zo doende hebben we de ceremonie gemist. Bij warung Mei weer eens Nasi Campur gegeten samen met onze beneden buurtjes. Tijdens het wachten op ons eten heeft Marianne nog wat in zilverwinkeltje rond geneusd. Op de fiets weer naar huis. Overal hoor je de muziek van kleine bandjes, heel gezellig ! Bij thuiskomst nog even geïnformeerd naar de situatie van vriendje Wim, die bleek al weer lekker in zijn eigen bedje te slapen.

dinsdag 31 januari.
Hier hoeft de vlag niet uit maar iedereen is wel druk met de voorbereidingen van een groot Hindu feest Galungan en Kuningan. Grote bamboe stokken worden versier en omwikkeld met bananenblad en aan het eind van de stok een soort lantarentje. Voor het ontbijt nog een sportieve duik met wat baantjes zwemmen. Ontbeten met Maud en Cees, die gaan morgen naar Lovina. ’s Middags ons maar weer eens verwend met sateetjes, deze keer met een soort stokbrood, dat Marianne gehaald had bij de Italiaan. De temperatuur is ondertussen dik boven de dertig maar onder de bomen aan zee staat een lekker windje maar oh wee kom je in de zon dan voel je hem branden. Langs het strand terug gefietst. Marianne naar het zwembad en ik doe een schoonheidsslaapje. Als ik wakker word hoor ik zachtjes het gerommel van onweer, eerst nog even zwemmen anders word ik echt te lui. Na een kwartiertje begint het te regenen en barst het onweer los. Het wordt niet meer droog deze avond, met paraplu in de hand eten we een hapje aan de overkant. Terug in het hotel gaan we de trap weer op en zien we onze nieuwe etage bewoners uit Noorwegen allemaal op een rijtje naast elkaar naar het onweer zitten te kijken, als het maar geen al te harde klappen gaan worden anders is het best mogelijk, dat de hele rij zo maar om zou kunnen vallen.

woensdag 1 februari.
Het is vandaag Galungan (http://www.bali-indonesia.com/culture/festival.htm ) veel winkeltjes en restaurantjes zijn gesloten. Het feest wordt in besloten kring gevierd, de families komen bij elkaar en er worden offertjes gebracht bij de lokale tempeltjes. We fietsen ’s morgens een stukje met Cees en Alberdine langs het strand en nemen een paar foto’s bij het Bali Beach hotel waar een grote Stupa is neer gezet (dan hoef je niet meer naar de Borobudur) , dat is maar gekheid eigenlijk hoort die Stupa hier niet. Een drankje drinken bij Werdhapura, dit is een staats hotel waar je ook als niet militair een paar weken kunt logeren. Vanwege de feestdag is er weinig personeel aanwezig en die aanwezig zijn hebben er weinig zin in.  De lucht ziet er dreigend uit we stappen op, precies voor de bui binnen. Voor ons zou het ook een feestdag kunnen worden we zijn namelijk uitgenodigd om bij Dr. Alex zijn verjaardag te komen vieren. Doctor Alex is een vriend van vrienden en zo als het hier in Indonesië gaat heb je er in eens een heleboel “ooms en tantes” bij. Rond vijf uur worden we  verwacht, ja en wat doe je dan als Hollander, juist we waren bijna de eerste gasten. Gelukkig heeft Dr. Alex ook nog wat homestay klanten, die wij kennen en die kwamen gelukkig snel  naar buiten. In middels waren er toch al heel wat Nederlandse gasten die zich in de serre verzameld hadden en onder leiding van Okka het oer-Hollandse lied Tulpen uit Amsterdam aan het repeteren waren waarbij wij allemaal een kunsttulp, die in een prullenbak met tulpmotief stonden kregen uit gereikt om die later al zingend aan het feestvarken te mogen overhandigen. Dr. Alex stond op een gegeven moment zelfs op klompen. Na de vertoning werden we uitgenodigd naar de keuken te komen (grote open ruimte waar de kamers omheen liggen) hier stond een buffet opgesteld, geweldig! Ook een soort verjaardagstaart in een grote mand maar dan was alles opgebouwd van lekkere hapjes, dit was echt een feestje !!!. Het valt moeilijk te beschrijven hoe lekker alles was tot het eind aan toe een groot feest met als toetje heerlijke vruchten en koffie met gebak. De serre was in middels dienst gaan doen als podium voor zang en gitaarspel. Ook hier hebben we veel plezier aan beleefd. Laat in de avond afscheid genomen van alle ooms en tantes, die ons uitzwaaiden want die rare Hollanders waren op de fiets! Gelukkig deden de led lichtjes van de Wibra  hun werk naar behoren en konden wij heelhuids onder de “wol”

donderdag 2 februari.
Veel regen gevallen vannacht. Gelukkig was het water van het zwembad niet al te erg afgekoeld want ik vind het ‘s morgens toch altijd lastig het water in te plonsen. Na de gebruikelijke baantjes richting het ontbijt. Er waren nog wat boodschappen te doen met andere woorden op de fiets naar de drogist, laat daar nu ook een brillenzaak zijn  en omdat het in middels was gaan regenen hebben we daar maar eens rond gekeken. Het is niets geworden want ik durf het niet aan, redelijk onprofessioneel worden je ogen gemeten en het leesgedeelte wordt er naar eigen inzicht ingezet, jammer want waar koopje een bril met dubbel focus voor net 100 euro. Bij terugkomst zien we Jan en Loes bij het hotel. Jan is Apple specialist en heeft me uitleg gegeven over allerlei functies en het hoe en waar om van de MacPro. Hij heeft ook eindeloos geduld! en ik een beperkt geheugen!.  ’s Avonds wegens overbevolking bij Warung Mei, bij 4x4 gegeten, lekker! Het is zeer zelden, dat we niet lekker eten, dat zal je in middels wel gemerkt hebben. Wat ook dagelijkse kost is, is een buitje regen, zo ook nu. De bordjes zijn nog maar goed en wel leeg of de straten staan blank. Als de grootste bui over is wagen we het er op, we komen niet droog over. Met blote kont in de sarong brengen wij de rest van de avond door, we gaan het leren.