Verder naar het Zuiden

26 sep. Zondag.

Heerlijk uitgerust, krijg de schrik van mijn leven, zitten net te ontbijten, als de Nederlandse camperboer nog even achteruit rolt, de camper moet van het blok af en staat nu minder dan 1 meter bij het raam. Schrikken, mijn hart zit in mijn keel. Zij hebben geen zon s’ morgens en dan is het nog koud,zij verkassen een aantal meters naar een andere plek.  Maar helaas als zij s’ middags terugkomen van het fietsen, staat er een Belgische camper bijna in hem en is er geen zon op die plek. Maar wij gaan lekker fietsen, eerst het blog bijwerken door Hans, Marianne gaat nog wat strijken, moet ook af en toe gebeuren. Broodjes mee en de zon in op de fiets. l.a. van de camping langs het strand, hebben we eerder gedaan, vorig jaar. Maar het is toch heel erg leuk en heerlijk om te doen. Bij de kapel in de zee van Senhor da Pedra eten we onze broodjes op en kijken hoe de Portugezen hun zondag invullen en genieten van het mooie weer. Terug hebben we wel behoorlijk tegenwind, maar om 16.00 zitten we aan de thee bij de caravan, heerlijk in het zonnetje. De camper-boer heeft een grote discussie over de camper in de schaduw, plus buren bijna in zijn voorkant. We genieten ervan. (boontje komt om zijn loontje)

27 sep. Maandag. We kunnen het niet laten, na het toilet geleegd te hebben zetten we weer koers richting Porto. Op de fiets is het een feestje, weer stoppen bij het haventje waar ook nu weer de was wappert en een klein vissersbootje de pas gevangen vis aan wal brengt. Het eigenlijke doel van onze tocht is een bezoekje te brengen aan een van de vele Porthuizen. Marianne heeft gelezen ( zij doet altijd de informatieve kant van de vakantie, ligt aan haar beroep denk ik) dat Taylor’s een interessante rondleiding geeft, dat klopte ook want we begonnen gelijk met proeven ! Na een half uurtje heb je genoeg uitleg gekregen en kan je tot aankopen over gaan mocht je dat willen. Wij genieten nog even van het mooie uitzicht, dat je van de daktuin bij Taylor’s  hebt. Met een fles droge witte port gaan we weer naar beneden richting de Douro waar we op een terrasje wat eten. Via een aangrenzend straatje weer terug de brug over richting onze fietsen. Tegen de wind in zetten we koers naar de camping maar niet zonder een bezoekje te brengen aan ons eigen bakkertje, die helaas een vrije dag heeft maar dat mag de pret niet drukken, het brood dat we kopen smaakt er niet minder om. Bij terug komst op de camping zien we tot onze schrik, dat we wederom zeer naaste buren gekregen hebben, deze keer van duitse afkomst, wat een horken, gelukkig zijn ze niet thuis en vermaken zij zich waarschijnlijk met het graven van een kuil op het strand. Onze luie stoelen komen goed van pas en een kop thee doet het ook goed. Marianne gaat nog wat strijken en ik wat foto’s kijken. Koken doen we niet het wordt een Boerenomelet, ook lekker. Een rustige avond, onderuit gezakt op de bank totdat ik me realiseer, dat er nog geschreven moet worden, daarna welterusten.

28sep. Dinsdag. Inpakken en poten indraaien we gaan zuidelijker. Via de A17 gaan we richting Quiaios een plaatsje dicht bij Figueira da Foz ongeveer 125 km bij Porto vandaan. Een strak blauwe lucht , op temperatuurmeters die we onderweg zien staat meestal 27* best lekker. Deze keer vinden we makkelijk een plekje om te stoppen en wat te drinken. De A17 gaat over in een Peage en wij verlaten de weg om via de N109 richting Quiaios te rijden. De wegen worden minder, overal kuilen en gaten en omdat de weg door veel “bebouwde” kommen gaat waar 50km de maximumsnelheid is schieten we niet echt op, dat hoeft ook niet want de af te leggen afstand is niet groot bovendien hebben wij vakantie. Het plaatsje Quiaos stelt niet veel voor, een paar winkeltjes en voor we het weten zijn we het dorpje uit en is het nog een paar kilometer naar de camping. Het is alleen maar de borden volgen en we staan voor een zo goed als verlaten camping. Een zeer vriendelijke mevrouw met humor neemt onze gegevens over en even later hebben wij naar ons idee een pracht plek. Luifel uit, stoeltjes uitgeklapt en we genieten van de zon. De fietsen gaan van het dak en rijden richting zee, dat is maar een paar honderd meter en we besluiten naar het dorp te fietsen, dat is wel een bergetappe, stampen naar boven, goed voor de conditie. Bij de lokale kruidenier, die tevens ook groenteboer is vinden we onze weg in een stampvol winkeltje. Alles heerlijk primitief . Terug fietsen naar de camping was een fluitje van een cent! Lekker in de stoel genieten we van alle goeie dingen. Ik heb trek in een lekker maaltje Nasi en begin te kokkerellen en zie door het keukenraampje, dat er een campertje precies voor onze voorkant komt staan, hoe is het mogelijk weer zo’n malloot, die pal naast ons komt staan terwijl 90% van de camping leeg is. Gelukkig besluit hij 1 plek op te schuiven zodat wij iets makkelijker adem kunnen halen. De Nasi smaakt prima, de koffie ook en Ajax ACMilaan staat 1:1, wie weet wordt het nog wat.