Ja, ja wij zijn in Portugal en wel in Porto

24 sep. Flinke regenbui gehad vannacht en wat blijft het toch lang donker ‘s morgens, dat bevordert het opstaan bepaald niet. We zouden richting Portugal gaan en dat doen we ook, om kwart over tien verlaten we de camping maar geven wel eerst de internet kabeltjes en modem af, afrekenen hoeft niet als we vertellen dat het geheel nog al traag was. Onze GPS vertelt ons een paar maal links af te slaan maar trappen daar niet in omdat die weggetjes toevallig met een losse auto gereden hebben en niet echt prettig zijn om ze met de caravan te rijden. De grens met Portugal ligt een 150km verder en de weg daar naar toe is goed, we volgen de N550 wederom. Het is ons opgevallen, dat er bijzonder weinig parkeer/rustplaatsen zijn langs de autowegen. Tanken doen we nog even voor de grens in Pontevedra, de diesel is duurder in Portugal. Het verkeer wordt steeds drukker als we in de buurt van Porto komen. Gelukkig vinden wij de weg naar de Campismo Da Madalena zonder problemen. Het inchecken gaat snel en de slagboom gaat open en wij rijden de vertrouwde omgeving binnen. Prachtig mooi plekje aan de rand is onze verblijfplaats voor een aantal dagen, hoeveel weten we nog niet.  Of de duivel er mee speelt maar wederom parkeert een geschifte Fransman zijn camper twee meter bij ons vandaan, gelukkig is zijn vrouw niet blij, dat hij de TV-schotel  niet gericht krijgt en sommeert hem elders een betere plek te zoeken. Na het eten lopen we nog even naar het strand waar juist de zon in de zee aan het zakken is, net zo als in Scheveningen. Om 20.00 is het donker, oh ja wij leven hier een uur vroeger. De rest van de avond wordt besteed aan lezen, schrijven en wat gemaakte foto’s te bekijken.

25sep. Zaterdag. Vroeg wakker en niet zo laat op, het uur tijdverschil werkt in ons voordeel. Op de fiets richting Porto, als we de caravan uitstappen snuiven we de lucht van de eucalyptusbomen op heerlijk een geur waar we naar uit gekeken hebben, vreemd naar een geur uitkijken, ik heb het anders meegemaakt. Na een paar minuten kijken we op zee uit er staat een frisse wind, weer zo iets vreemd ik ken geen frisse wind. De zee is niet wild maar de golven die er zijn slaan kapot op de rotsen wat een heel mooi gezicht is. Bij een voor ons bekend klein haventje is het markt en daarnaast hangt de was van de lokale bevolking op lijnen, die op stokken gestut worden te drogen. Het is een allegaartje deze markt maar leuk om even te zien. Een klein eindje verder op is “ons” bakkertje waar het vreselijk druk is en een gekakel van jewelste. We kopen broodjes en bestellen een dubbele koffie met de wel bekende pastei de nata, een gebakje van bladerdeeg gevuld met een soort gele pudding –lijk op de vulling van een tompouce- maar dan net even lekkerder. De bakker herkend ons van vorig jaar –goede klant?- en laat ons dat weten met gebaren taal: wijsvinger naar zijn oog en dan op ons wijzend met grote glimlach en duim omhoog, leuk! op de terug weg gaan we nog een keertje bij hem langs. Als je de Douro volgt kom je van zelf in de stad  en zie je de rondvaartboten van alle Port merken varen. We vinden een bankje om heerlijk van het geweldig uitzicht op Porto te kunnen genieten. Deze keer fietsen we over de brug (Ponte  Luis 1) die zo als wij begrepen  hebben  ook door meneer Eifel is ontworpen, een leuke gewaarwording, einde brug direct links af en de kade volgen, wat vinden we het leuk! Nu volgen we de andere zijde van de Douro en vinden onze weg naar het Fort dat voorbij de havenmond aan zee ligt. Dezelfde weg terug en maar genieten van de fantastische omgeving, eenmaal weer terug bij de brug knopen we onze fietsen aan een verkeersbord en gaan met een kabeltreintje omhoog om op bovenste verdieping van de brug te lopen wat weer een geweldig mooi beeld van de stad geeft. Via wat omweggetjes brengen we nog een bezoek aan het station waar prachtige tegeltableaus in de muren verwerkt zijn. Op een leuk pleintje lunchen we en komen we wat bij van alle indrukken, het is nu nog een stukje terug lopen naar de fietsen, die er gelukkig nog staan. Inmiddels is het echt druk geworden op de kade, iedereen geniet van een mooie zaterdag. Op de terugweg zien we nog touwtjespringen, door in klederdracht gestoken Portugezen op schoenen met houten hakken, die het ritme duidelijk aangeven. Zoals vermeld langs de bakker en de zee weer richting huis. We zakken onderuit en genieten van de koffie, kijken nog wat gemaakte foto’s en kruipen bijtijds onder het dekbed.