nog in Quarteira

11 okt. Maandag. Op de koffie in Alvor. De Tom Tom wijst de weg naar Willem en Trudy, die per vliegtuig in de Algarve gedropped zijn. Via de A22 is het bijna een uurtje rijden en kunnen we genieten van de omgeving. Het hotel moet bij een camping liggen en wij volgen dan ook de bordjes camping en komen zowaar zonder zoeken op de plaats van bestemming. Willem en Trudy worden uit het zwembad geplukt en aan de koffie gezet, daarna gaat de keuken voor ons aan het werk. De temperatuur is prima, al onze verhalen zetten we voort bij het zwembad waar Willem keurig vier bedjes klaar heeft gezet. Zonder tranen nemen we af afscheid met de gedachte we zien elkaar weer snel. Op de terugweg rijden we nog even langs de supermarkt Leclerc waar we ook tanken en ons nog staan te verlustigen bij de mooie ATB’s. We rijden de camping op als het al begint te schemeren. Met doperwtjes uit de diepvries als groenten en een zojuist gekocht filélapje + gebakken piepers worden de maagjes tot bedaren gebracht, slechts korte tijd daarna begint de nacht.

12 okt. Dinsdag.  Niet alleen wij gaan in bad ook de lakens, Marianne meldt, dat het een mooie dag wordt en dat de was in de machine gaat. Als ik naar buiten kijk zie ik, dat de Dominee al weer vertrokken is. Ik ben reuze traag vanochtend vandaar, dat we eerst ontbijten en dan al het vuile werk gaan doen. De zon schijnt en de lakens hangen te drogen op de lijnen bij het waslokaal en wat overig spul op de droogmolen bij de caravan. Ondertussen geniet ik van de zon in mijn stoeltje, dit is echter van korte duur want ik word uitgenodigd om een stukje langs de kust te gaan fietsen. Via de jachthaven van Villa Moura, die trouwens niet onder doet voor St Tropez, wat liggen hier veel grote en dure boten. Het publiek is wel heel wat anders, hier lopen Engelse vrouwen rond in jurken waar van het motief overgaat naar hun ontblote benen, ondefinieerbaar en lelijk. De bij de vrouwen behorende mannen sjokken  met of zonder stok achter deze in groepjes gevormde dames aan. De jongere garde is meestal voorzien van tatoeages en van korte of lange joggingbroek. Voornoemde eilandbewoners , komen hier in redelijk grote getale voor. Als wij de haven verlaten komen we bij een bruggetje waar aan de andere kant de fietsroute naar Albufeira begint. Het wordt al snel duidelijk, dat ze in Portugal een ander idee hebben van een fietsroute dan wij in Nederland, het blijkt slechts een grintpad te zijn met heel veel kuilen, we hebben de eindstreep niet gehaald. Op de terugweg hebben we nog een paar boodschappen gedaan. Polar speciaal gegeten, dat is gebakken aardappeltjes met kipfilet wat kruiden en aan het eind van het bakproces er een fijn gesneden appel en rauwe gesneden brusselslof er door een eenvoudig eenpansgerecht maar wel lekker. Op de TV zien we Nederland van Zweden winnen. De temperatuur is nog 20* buiten. Per sms krijgen we bericht, dat de familie vd Marel mobiel is en morgen naar ons toekomt om gezamenlijk de zigeunermarkt te bezoeken.

13 okt. Woensdag. De tijd wordt in de gaten gehouden en rond acht uur is het opstaan geblazen, er komt bezoek!. Wat zijn de douches toch lekker, zo ook het ontbijt. Zachtjes aan begint de omgeving op te warmen en wakker te worden. Ook hier zijn de Engelsen in de meerderheid zo nu en dan lijkt het wel een kolonie. De vakantiegangers, die omstreeks deze tijd op pad gaan zijn meestal gepensioneerd of gefortuneerd, ook hier op de camping en dat merk je aan de manier hoe de hondenbezitters hun beestje uitlaten: deur open en net doen of je nog slaapt als het beest gaat blaffen doe je snel de deur even open, ben je beter op gevoed dan wandel je met het beest mee, wel zonder lijn natuurlijk en laat je hem overal pissen waar je dat zelf ook graag had willen doen. Zo we zijn weer wakker en het wordt steeds mooier van temperatuur, strak blauwe lucht en het is nog geen 10.00 uur. Willem en Trudy melden zich en met een vragen en antwoord spel mogen ze de camping zonder auto op. Eerst aan de koffie. Willem steekt een shagje op en de buurvrouw (peukie zo heet ze nu) ziet witte rook en maakt het gebaar met haar hand waar normaal een sigaret tussen de vingers zou moet zitten of zij ook in Willems rookgenot mocht delen. Deze dame had in de afgelopen dagen alle buren al afgelopen voor een peuk wat voor haar jammer genoeg niet gelukt was en zag in Willem een nieuwe prooi. Zij die Willem kennen bood gelijk zijn zware van Nelle aan maar zij verkoos de reeds brandende peuk van Willem, haar gezicht betrok na de 1^e trek en wende toen snel haar gezicht van ons af, gezamenlijk zijn we tot de conclusie gekomen, dat zij niet spoort. Op naar de Zigeunermarkt, wat doen we lopen of met de auto, een foute beslissing om te gaan lopen want na lang lopen, zoeken en vragen bleek de markt verplaatst te zijn, natuurlijk de totaal andere kant op dan wij gelopen waren. Kaartjes voor de bus verhoede ons voor een uitputtingstocht en na enig wachten kwam een zeer luxe bus voorrijden die zich vulde met nog veel meer marktbezoekers. De Markt is nu schuin tegenover ons Piri Piri restaurant Marufo. Het assortiment is groot, de monden van de oude verkoopsters ook, ze kunnen lekker schreeuwen. Na een paar uurtjes rondkijken houden we het voor gezien en brengen we een bezoekje aan een café voor een hap en sap. We lopen terug naar de camping enna een kop koffie gaan we met de bolide van W&T naar het strand. Het is prima strand weer en we genieten van de zon en lopen zelfs een stukje om. Het wordt wat frisser op het strand de klok wijst bijna zes uur aan en als we langs de kippenboer rijden blijkt bij navraag de zaak weer om zeven uur te gaan draaien. Onze terugkomst op de camping werd ook opgemerkt door onze buurvrouw Peukie en melde zich weer voor een shagje van Willem. Iets over zeven zetten we weer koers richting het Piri Piri restaurant, dat inmiddels al bijna vol is. Het duurt niet lang of er staat een rij wachtende bezoekers te wachten op een plaatsje. Wij doen ons te goed aan de lekkere kip. Na de lekkere maaltijd zetten W&T ons af bij de camping om zelf richting hun appartement in Alvor te rijden, wij kijken terug op een heerlijke dag.

14 okt. Donderdag. Kleur van de lucht is blauw, mooi om iedere dag die blauwe overkoepeling te zien. Deze dag zal in het teken van rust staan er zal niet veel te melden zijn. Een paar boodschapjes, een fietstochtje naar en van het strand. Wat gerommel rond de caravan en voordat je het weet is de dag om. Oh ja we hebben iets heel vervelends gedaan: kijken hoe we terug zullen gaan rijden. We weten het niet precies een goede reden om nog een dag te blijven staan.

15 okt. Vrijdag. Als we zitten te ontbijten staat mevrouw Peukie voor de deur en voor zo ver we konden verstaan in het Frans ons trachtte te vragen of onze vriend Willem er ook was, want ze was heftig aan een peuk toe. Wij reageerden net als of je een klein kind vertelt, dat het niet om een snoepje moet komen vragen. Eigenlijk is het vreselijk zielig maar ja je weet de ware reden niet, dat ze geen sigaretten heeft anders zou je haar een doosje geven of haar man een opsodemieter. De hele dag wordt gekleurd door de zon, wat heerlijk. Luieren, water halen, water brengen –dat is het vuile water- een caravanner heeft altijd wel iets te doen als hij dat wil, gelukkig wil ik dat niet altijd. Gebakken eitje, de eieren hebben hier in Portugal een veel dikkere schaal dan in Nederland, zou dat komen omdat ze hier een harder leven hebben?. Na het ei hoort er bij, springen we op de fiets richting strand. Ondanks de ontblote lijven ontdekken we verschillende buren en geldt het spreekwoord aan de kleding herken je de man/vrouw hier niet. Met een op en neertje langs de kustlijn onderbreken we het zonnen. Na een paar uurtjes houden we het voor gezien en trappen we weer richting camping. Na een heerlijke douche gaan we nog even internetten. Helaas zo traag, dat het plezier er snel af gaat en we weer terug gaan naar ons stekkie. Nog wat lezen en dan voor het avond eten zorgen, ik krijg de sperzieboontjes niet gaar en ze belanden in de vuilnisbak. Marianne doet de afwas en ik kijk toe!. De avond wordt gevuld met lezen en wat TV kijken. Morgen is onze laatste dag in Quarteira, een record we hebben nog nooit zo lang op 1 plek gestaan.

16 okt. Zaterdag. Klein beetje verslapen maar je ligt ook zo lekker op een matras van Ikea. Met gezwinde spoed richting de douche. Na het ontbijt richting Loulé, er is daar een bekende markt waar veel vakantie Nederlanders naar toegaan. Het valt niet mee de auto te parkeren, dan maar een eindje lopen. Een straatje verderop laten districtkunstenaars hun werk zien, dat niet gezien hoeft te worden. Aan curiosa en oude troep geen gebrek het meeste is rijp voor de container. Nog even door de bekende winkelstraat waar zelfs tussen de middag de meeste winkels nog dicht gaan, waar vind je dat nog op zaterdag. Via de Lidl rijden we terug naar onze verblijfplaats. Ondertussen hebben we lopen denken of we morgen nu echt wel weg moeten gaan, omdat het best lekker weer is en zodra we aan de terugtocht beginnen het alleen maar minder kan worden. Resultaat we blijven nog een paar dagen en geven wat meer gas als we terug gaan. Het kookplan verandert niet, ik maak Nasi voor twee dagen, eentje voor de maag vandaag en eentje voor de vriezer, die dan weer soldaat gemaakt wordt tijdens een van de reisdagen. Als Marianne de afwas doet is het donker, vraag: hoe laat deed Marianne de afwas. Koffie met een siroopwafel uit Nederland, het is een pracht vakantie vindt Hansie. Morgen nog even naar W&T in Alvor om bij te kletsen en ze een goeie reis naar huis te wensen.