Quarteira is okay

08 okt. Vrijdag. Wakker worden met de gedachte, dat niets moet geeft een ultiem gevoel en dat gevoel hebben we zo goed als iedere dag, heerlijk! Zo zal het vandaag ook een dag worden, die zo goed als uit niets doen zal bestaan. Na het gebruikelijke ontbijt stappen we op de fiets richting de boulevard van Quarteira. Het straffe windje maakt het behoorlijk fris en het strand ligt er dan ook verlaten bij. Hier en daar op bankjes wisselen de oude lokale heertjes hun verhalen uit en wij rijden de boulevard af om richting “ons” bakkertje te gaan. Een eindje verder op gaan we weer richting strand om te kijken wat voor schade de storm, die hier afgelopen winter/februari  geweest is, voor schade heeft aangericht. We zien, dat het strand een opknapbeurt gehad heeft want er valt niets meer van de aangerichte schade te zien, wel dat het nu verboden is om met je camper langs het strand te overnachten. Eenmaal weer terug bij de Polar laten we ons de verse broodjes lekker smaken en nestelen we ons daarna in de meer dan luie stoelen. Tegen de avond begint de bewolking toe te nemen en voor de zekerheid doe ik een stormband over de luifel zodat deze met enige zekerheid zou kunnen blijven staan. Het plan om Piri Piri te gaan eten laten we varen want het is inmiddels gaan waaien en flink gaan regenen. De overgebleven Nasi wordt uit de vriezer gehaald en zonder veel moeite zijn onze magen toch weer op een lekkere manier gevuld. Vanwege de vele regen valt zo nu en dan het beeld op de TV weg en doen we een spelletje om even later in bed te belanden.

09 okt. Zaterdag. Tussen de witte en donkergrijze wolken schijn zo nu en dan de zon, de temperatuur is al 19*.  Als ik naar de douche loop zie ik een Engelsman zijn geultje uitdiepen om het regenwater beter af te voeren. Rondom een caravan/camper van een Engelsman of vrouw is het vaak een uitdragerij, ze slepen alles mee zodat het eiland waar ze van af komen weer iets hoger komt te liggen en er weer minder overstromingen zijn. Luxe douches waar jezelf de warmte en hoeveelheid water kan regelen, dat komt haast niet meer voor. Maar hier wel. Na het ontbijt wordt alles weer opgefrist door een lekker buitje en dat herhaalt zich zo nu en dan – niet het ontbijt -. Marianne oefent met het openen en dicht doen van de ramen en dakluiken, de sportschool wordt node gemist. De zon schijnt nu al weer enige tijd maar er komt een donkere wolk opdagen in de vorm van een volkswagenbusje met 2 jonge Duitsers maar toch. Even een korte weergave ter verduidelijking van de situatie. De Camping heeft 2 gedeeltes 1 drukke kant en 1 minder drukke waar wij staan, er zijn ongeveer 75 plaatsen waarvan er hooguit 10 bezet zijn en wat denk je? Jawel ze parkeren naast ons. Bij nader inzien blijkt de mevrouw een wat Chineesachtig uiterlijk te hebben, de Nobelprijs voor de vrede is gisteren uitgereikt aan een Chinees maar deze jonge dame krijgt hem van mij niet want hoe kan je zo dicht op iemands lip gaan staan terwijl dat helemaal niet nodig is. Deze vakantie hebben wij waarschijnlijk een soort stroop aan ons hangen. De campingmedewerkers komen de afwateringsgoten weer schoonmaken want er is veel zand in gespoeld door de stromen water van gisteravond. Het tempo van werken ligt niet hoog maar dat is niet zo erg, ik doe helemaal niets meer. Marianne doet een goede daad door de handdoeken en stoelen van onze buren veilig te stellen voor een plensbui door ze bij ons onder de luifel te zetten. Bij thuiskomst zag ik de verbaasde gezichten omdat hun spullen verdwenen waren. Eigenlijk hadden we wat langer moeten wachten met alles terug te geven, de buren waren dankbaar en blij. Het uitgestelde Piri Piri eten zal vanavond plaats vinden, vanwege het onbetrouwbare weer gaan we met de auto. Het was weer genieten in de barak met neon buizen, die door zijn ongezelligheid iets gezelligs heeft. Om half negen krijgen we een smsje, dat de familie vd Marel in Portugal gearriveerd is, zodra ze wat geacclimatiseerd zijn gaan we naar ze op zoek. Al met al is het toch een dag geweest om met  een voldaan gevoel onder ons dekbed te kruipen.

10 okt. Zondag. Het heeft vannacht weer lekker gekletterd op het dak van de caravan. Ontbijten doe je met een ei want dat hoort er bij. Op de fiets naar het strand en daar lopen we dan hand in hand. Marianne zoekt de welbekende schelpen, die ook het symbool van de olieman Shell zijn, de naam zegt het al. Ook nu begint er wat neerslag te vallen en we draaien om, inde buurt van de fietsen schijnt de zon weer en we ploffen neer in het zand wel op een handdoek natuurlijk want ik heb een hekel aan zand in mijn kruis. We genieten een uurtje door naar de golven te kijken, dat is echt mooi er is er geen een hetzelfde. Terug op de camping weer even genieten van de zon tot dat het weer gaat regenen, na een half uurtje is het weer droog. Onze buren zetten de fietsen op de fietsendrager van hun busje, dat is goed nieuws ze gaan vertrekken maar binnen een minuut staat er weer een ander busje nu uit Engeland, we hebben het al eens eerder op een andere camping gezien. Nu wil het geval, dat de vriendin (denk ik) ons niet wil zien zitten en ze gaan weg en parkeren een paar plaatsen verder. Inmiddels is de dominee, uit Finland, weer gearriveerd, hij is naast de Zweed met een Kabe caravan gaan staan. Marianne heeft een zakje vol vruchtjes van de Eucalyptusboom geraapt, ze hebben een lekkere geur en doen het goed op het toilet. Eten spinazie uit de diepvries prima spul hier in Portugal. Het is een toch een mooie zondag geweest zeker door de wederverschijning van de dominee.