weer een paar dagen verder

06 januari 2012
Heerlijk ontbijtje, erg veel te krijgen op zo’n buffet, je wordt er een beetje hebberig van maar we proberen het leuk te houden, denken aan de lijn, ha,ha. Ik ga naar het kleine zwembad, er zijn er maar liefst 3, en Hans gaat wat aan de reislogger doen. Goed in de schaduw blijven, want het verbranden gaat hier snel. Heerlijk kunnen lezen in  mijn ebook, wat een uitvinding, ook de krant is mogelijk, want overal is er wifi, geweldig. In de middag even er op uit om fietsen te huren, eerst even naar de bank , als we naar buiten komen gaat aan de andere kant ook de deur open en komt Sabra naar buiten, een vriendje die wij al vele jaren hier kennen. Zonder afspraak zijn we elkaar nog nooit in Sanur  tegen gekomen, hoe is het mogelijk. Tijdens ons gesprek begint het te spetteren, we veranderen onze route en Sabra gaat naar huis om te vertellen dat we zijn aangekomen. Naar de apotheek en naar Hardy’s een soort warenhuisje. Water en nieuwe zonnebrand gehaald. Klaar en naar buiten, maar daar begint net weer de bekende avondbui, daar kunnen wij niet doorheen, maar niet getreurd er is een terras met nog 2 stoelen en vanhier volgen wij het schouwspel, hoe gedragen mensen zich als er een taxi aankomt en iedereen mee wil, we genieten zo’n 1,5 uur, echt vermakelijk. Het is zo goed als droog dus gaan we weer richting hotel. Wij zijn net binnen en het begint weer, dan kan je weer de trap niet op of af. Hans probeert te skypen met Annemiek en Edwin, het lukt, alleen zien wij hen wel maar zij ons niet, volgende keer beter.Gegeten in de kleine warung naast het hotel, voor het eerst geen succes, dus daar komen we niet meer.

07 januari 2012
Prachtig mooi weer, of het nooit geregend heeft, maar ja het is uiteindelijk regentijd, dus kan je wel eens een bui verwachten. Heerlijk gezwommen in het nieuwe bad vlak voor onze kamer. De telefoon is op orde dus sms gestuurd naar Okka en Donald. Vrienden die in hotel Puri Kelapa zitten, Donald smst terug dat Okka ziek is en zodra ze goed is wij afspreken, gezellig om even bij te praten. Wij gaan weer op zoek naar fietsen en komen langs de overdekte markt, bijna afgelopen, maar leuk om te zien. Wat wierook gekocht voor hier gebruik en worden gelijk met heilig water ingezegend voor het nieuwe jaar en een rode  bloem als stip op ons voorhoofd geplaatst. Daarna om de hoek naar Warung Mei en hier weer wat gedronken, naast haar de fietsen gehuurd bij haar neef, tevens de zilverwinkel. Hij laat ons een modellen boek zien van Budha to Budha prachtige zilveren armbanden, foto gemaakt van armband en naar Edwin gestuurd. Heerlijk op de fiets weer terug, lekker windje en is lekkerder dan lopen in de warmte. Zwemmen en lezen op balkon in de wind en dus goede temperatuur ( het leven is zwaar……) Elke avond met je wel uit eten, dit keer bij Aladin, wederom gesmuld. Daarna nog even Joost en Ben en Roos op Skype gehad en de dag is weer om.
08 januari.
Het is vandaag zondag, deze dag is uitgekozen om de zondvloed z’n intrede te laten doe. Er is zo veel water gevallen en valt nog steeds, dat het onmogelijk is naar het restaurant te gaan voor het ontbijt. Het dak boven ons geeeft zo veel water af, dat de dakgoten het niet bij kunnen houden en het overtollige water lozen boven de trap waar wij naar beneden zouden moeten. Jammer voor de kortverblijvers en voor ons natuurlijk ook maar in mindere maten want wij hebben nog lang te gaan. Rond een uur of 3 is het droog en gaan we op de fiets naar de Italiaanse bakker een paar kilometer verder op.
Terug via het strand naar de meneer van de lekkerste saté van Sanur, dikke pech want hij is er niet!. Warung Mei wordt het alternatief en laat daar naast ook nog een prima banketzaak zijn ! Het  duurt iet lang meer of het begint weer te pllenzen, we wachten even maar de kucht is zo donker, dat dit buitje wel weer een paar uur zou kunnen gaan duren, we komen doorweekt terug in het hotel. ’s Avonds eten we stokbrood en gebak met koffie vanwege de regen niet naar buiten.

maandag 9 januari.
Vanwege de regen is in een ander blok kamers het licht uit gevallen, wij hebben geluk. Met elektra doen ze hier niet zo moeilijk en het verbaast ons niet, dat er zo nu en dan kortsluiting ontstaat. Tussen de buien door naar het ontbijt, de vloer is spek glad vanwege al het water. De lucht klaart even op en we pakken onmiddellijk de fietsen maar te laat het begint weer te plenzen het wordt lezen en muziek luisteren. ’s Avonds onder de parapluie naar de overkant om bij Billy’s te eten.

dinsdag 10 januari
zo, dat was heftig, de hele nacht heeft het gestormd en vreselijk geregend, dit hebben we nog nooit meegemaakt zo erg ! Rond een uur of negen wordt de lucht wat lichter en zien we kans om naar het restaurant te gaan voor het ontbijt, een belangrijk onderdeel van de dag want zo als je weet zegt het gezegde een goed begin is het halve werk!. Vanwege het mooie weer springen we op de fiets en rijden richting Puri Kelapa ons vorige hotel waar we ontzettend enthousiast begroet worden door Subrati, de receptioniste. Na een drankje en een praatje gaan we verder en fietsen richting haventje waar de bootjes naar Lembongan vertrekken, we informeren naar de mogelijkheden. Nog een eindje fietsen en keren om richting “huis”  een eindje verder op wordt het mij een beetje te veel en heb even rust en water nodig om weer wat bij te komen. Als de rust er op zit rijden we in een ruk terug naar het Hotel. Marianne gaat te water en ik te bed!. Eten doen we weer bij Netri de eigenaresse van warung Mei, de lekkerste warung, die wij kennen. Op het eten moet je best wel even wachten want alles wordt vers gemaakt en haar keukentje is beperkt maar als het eten eenmaal op tafel staat is het smullen geblazen. Om het haar makkelijk te maken kiezen we alle twee voor het zelfde gerechtje Ayam Kecap., geen slechte keuze. Tussen de buien weer naar ons stekkie waar we nog wat lezen en schrijven, de dag is weer omgevlogen.


woensdag 11 januari.
Het ziet er naar uit, dat we zonder paraplu naar het restaurant kunnen lopen en jawel het gaat goed. Het blijft droog en zo nu en dan komt zelfs de zon te voorschijn.  Marianne naar het zwembad en ik op het balkon wat foto’s bewerken met wat schrijfwerk voor ons dagboek op de reislogger. Na alle gedane arbeid ga ik ook lekker te water en laat me lekker opdrogen tot dat het begint te spetteren, spulletjes bij elkaar geraapt en terug naar ons riante balkon waar de koffie geserveerd wordt. Bij terug komst ontdekken we een prachtig bloemstuk met als afzender Nyoman Subrati, de mevrouw van de receptie van ons vorige hotel waar we al van af 1992 kwamen, wat een schat. We springen op de fiets en gaan haar bedanken, Kadek de aspirant eigenaar verwelkomt ons ook, ouwe jongens krentenbrood, maar toch, het blijft vreemd voor ons hier niet te verblijven. Nu we toch dicht bij het strand zijn lijkt het ons een goed idee om te kijken of de saté meneer er is en jawel, hij is er. De saté, die hier gegeten wordt is echt de lekkerste, die we ooit geproefd hebben. Het vuur wordt aangewakkerd door een oud en redelijk vuil gevlochten matje en de kip sateetjes kunnen op de bbq. Ondertussen duikt hij in zijn kastje om de pindasaus te pakken, die weer vermengd wordt met wat sojasaus daar boven op komt een teentje knoflook, dat met een vlijm scherp mesje vakkundig op 2 vingers in dunne plakjes gesneden wordt. Zodra het vlees gaar is wordt het nogmaals door een sausje gehaald en dan in een stuk grof papier gedaan, we doen ons te goed aan deze goddelijke lekkernij. De saté meneer ziet ons genieten en we krijgen een schaaltje om ons “pakketje”in te doen (wij vragen altijd om papier want de schaaltjes worden meerdere malen gebruikt wel gewassen natuurlijk maar wel in een emmer, die de gehele dag dienst doet. Om de laatste saus naar binnen te werken krijgen we nog een lepeltje aangereikt, we wagen het er maar op. Onderweg naar huis moeten we nog even schuilen maar het valt mee. Nog wat boodschappen doen bij Hardy’s, we beginnen al aardig thuis te raken. ’s Avonds hebben we niet al te veel honger en eten vlak bij ons hotel loempiaatjes met………..een paar frietjes, dit alles voorzien van een heerlijke zoetzure saus en deze kwam niet uit een potje. Deze avond zijn ook Wim en Lenny aangekomen, Marianne heet ze per telefoon welkom.