12jan t/m maandag de 16e

donderdag 12 januari
Goedemorgen allemaal, je wil het niet weten ! Vandaag zijn alle waterbekkens op Bali gevuld, sterker nog ze zijn overgelopen. Er valt niets anders te melden dan regen, regen en nog eens regen.

vrijdag 13 januari
Dit is een dag om altijd in de gaten te houden! maar wat zouden we in de gaten moeten houden, we zijn met vakantie dan hoef je immers toch niets !, dat het de 13e is en bovendien vrijdag, dat haalt hier niets uit er zijn zo veel geesten en goden, achter iedere boom staat wel een mini tempeltje waar je kan offeren. Na een heerlijk ontbijt (iedere ochtend weer een feestje) gaan we heerlijk naar het zwembad en brengen daar een flink poosje door
Later op de middag zijn wij nog even naar Puri Kelapa geweest en een bezoekje gebracht aan Donald en Okka. Hier troffen we ook Loes en Jan, Jan is Mac-freek, dat komt goed uit mocht ik vragen hebben. Lekker weer terug op de fiets maar niet voordat we hartstochtelijk begroet waren door de beide Ketuts ! Via het strand (denk aan Saté) terug gefietst naar ons Bali huis. ’s Avonds gegeten bij Billy’s een restaurantje bij Yulia 2 homestay. Oh ja vergeet het te vermelden het natuurlijk in de avond wel weer flink geregend.

zaterdag 14 januari
Let op, kijk uit, de zon schijnt, we besluiten hier van gebruik te maken en we fietsen dan ook naar Denpasar. Best wel een pittige onderneming. Er wordt hier bijna niet gefietst alles gebeurt per brommer of auto, als je een fietser tegen komt is het een heel klein kind of  een ouder iemand, die door een Nederlander destijds heeft leren fietsen en daar een Gazelle of Hollandia met handremmen aan heeft over gehouden en hier heden ten dage nog op rond toert. Je hoort de hele tijd claxonneren, dit is het teken, dat je gezien bent, een prettig gevoel maar toch. Het is zaak niet van je koers af te wijken , je wordt gepasseerd met een marge van 5-10 cm en dat is het. Soms is er een gemarkeerd fietspad op de weg, dat betekent hier, dat je daar je auto het best kan parkeren. Na een stukje fietsen krijgen we een wegomlegging: er staat een grote tent midden op de weg en er vindt een ceremonie plaats, geen gemor, iedereen rijdt gewoon een stukje om en op deze manier zie je nog meer! . Zelfs de Warung Steak and Shake komen we tegen ! Even gestopt bij Mata Hari om wat te drinken. Hoe dan ook na 1x vragen en een goed geheugen van Marianne komen wij bij Erlangga terecht een soort groothandel in souvenirs en kleding maar toch een beetje anders, je ziet er ook een enkele toerist of mogelijk een westerling, die hier inkopen doet om zijn handel aan te vullen. Blikje Nescaffee  en een hamburgertje verlagen de dorst en honger. Nog een praatje met handen en voeten met onze fiets-oppasser en we vertrekken richting Sanur. De weg komt ons redelijk bekend voor, we fietsen in een straat waar heel veel elektronica verkocht wordt want ook hier hangt iedereen aan z’n mobieltje, arm en rijk. We zijn een redelijk stukje op weg maar onze trip wordt door een hoosbui onderbroken, met een glas citroensap brengen we een uurtje door in een warung. Als we eenmaal weer goed op de fiets zitten gaat de telefoon en Sabra (Balinese vriend) meldt zich, zijn vrouw Nita heeft cake gebakken en wil ons laten proeven. Een half uurtje later smullen we van een soort browny achtige cake. Sabra vraagt of we zin hebben om bij zijn vriend in Denpasar noodles te gaan eten en dan ook even bij zijn schoonmoeder langs te gaan. We spreken af, dat hij ons rond 18.00 ophaalt en goed uur later zitten we in een echt soort Turksachtig aandoend etablissement  waar de gezelligheid nog moet worden uitgevonden maar des al niet te min het eten prima smaakt. Op naar de schoonfamilie waar toevallig Nita (vrouw van Sabra) ook is met de drie dochters, het is een heerlijk weer zien en een en al gastvrijheid. Terug naar huis worden de ruitenwissers van de auto getest. Het was een prima dag!

zondag 15 januari
Ja, het is de eerste keer, dat we vroeg op staan, het is zondag en dat is in Sanur de dag, dat de hele familie een bad neemt in de zee, de wekker heeft zijn werk gedaan en gaan richting ontbijt. Ik eet mijn vruchten met een vorkje, dat eigenlijk een beugeltje verdient, alle vier de tanden wijzen een andere richting op maar dat neemt niet weg, dat de vruchten salade smakelijk naar binnen gewerkt wordt. Een eindje verder op zitten een paar Russen, die complete schalen vruchtensalades naar binnen schuiven, weinig kans op morsen want de koppen hangen slechts enkele centimeters boven al het lekkers. Het val op dat deze wezens meerdere vreemde eetgewoontes hebben, wat zou je denken van Bami op geroosterd bruin brood. Snel de fietsen van slot en dan naar het strand van uit mijn ooghoek zie ik 1 van de Russische makkers al weer aan een halve liter bier lurken wat een leven, oh wil je gewichtsklasse van deze snuiters nog weten dat is rond de 150, 160 kg denk ik.
Op het strand zien we mooiere taferelen, het blijft altijd een prachtig gezicht rond het strand van Sanur, er wordt gelachen en gegeten, als je durft kan je voor 3000 roepies heerlijk eten maar het zou kunnen, dat de rekening van de doctor  vele malen hoger is omdat onze magen niet opgewassen zijn tegen de aanwezige bacteriën. Sapje drinken bij Werdha  Pura en weer afzakken naar ons Balinese huisje. Marianne gaat lekker zwemmen en ik haal wat slaap in van de “korte” nacht. Nog een keertje richting strand om bij Madura een sateetje te eten, dit wordt ons fataal er barst een bij lost, die niet meer stopt, de sateetjes waren goddelijk, het fietsen naar huis minder !
Bij thuiskomst de techniek van deze tijd nog even getest door te Skypen met het thuisfront. Vanwege een tijdelijke opklaring durfden we het aan weer op de fiets te stappen om bij ons stamcafé Mei te gaan eten, daar zat in middels een hele Nederlandse kolonie. Op de terug weg een afspraak met een ander verhuurbedrijfje gemaakt voor andere fietsen te huren, als we morgen de huidige kunnen inleveren gaan we nieuwe fietsen huren die er beter en betrouwbaarder uit zien. Gelukkig halen we droog het hotel en ruilen de fietssleutels tegen die voor de kamer. Het bed lonkt!

maandag 16 januari.
Even het gordijn op zij schuiven en jawel het ziet er droog uit! Lekker zonder regen naar het ontbijt en er is een “privé prieeltje” vrij we zitten nu zo gezegd romantisch te ontbijten, de tijd vliegt, de romantiek niet we genieten! Wat kan je beter doen dan luieren aan het zwembad! Na een paar uurtjes schaduwzitten  ga ik wat schrijven op ons riante balkon en Marianne trekt nog een paar baantjes en gaat later nog wat boodschappen doen. Tegen zessen fietsen we richting de fietsverhuurmeneer en leveren de fietsen in natuurlijk probeert hij ons nog van andere oren te voorzien maar die vlieger gaat niet op (hij verkoopt ze trouwens wel!) Nu we er toch zijn eten we gelijk maar weer bij Mei, de Nasi Rames is van wereldklasse en vergoedt de lange wachttijd. Daarna is het lopen naar de nieuwe fietsenman, laat die nou een neefje zijn van de mevrouw van Mei (Netri) we praten wat en voor de prijs hoeven we het niet te laten, 2 gloednieuwe fietsen voor de zelfde prijs als de vorige. We monteren onze lampjes, betalen de borg en zwaaien gedag en genieten van een fiets zonder mankementen. Het was weer een fijne dag. Mocht iemand zich afvragen of we ons niet vervelen kunnen we volmondig zeggen: geen seconde, we genieten !!!