Frankrijk uit

Het is vrijdag de 28e en we gaan naar onze laatste camping in Frankrijk http://www.Fargogne.com van de familie Munsters, een paradijsje. De GPS geeft gelukkig de snelste route aan en zo belanden we dan ook in dorpjes waar de straatjes smaller zijn dan onze caravan, D8 op en neer, je hebt het vroeger op school al zo vaak gehoord: eerst lezen dan doen maar de route beschrijving staat meestal op internet en die aansluiting hebben we niet in onze combinatie. Rond een uur of drie bereiken we de bestemming en worden zeer vriendelijk welkom geheten door onze gastheer Joan, die ons op een paar mooie plekjes wijst maar aan ons de keuze laat. Om vijf uur kunnen we inschrijven en is er tevens een welkomstborreltje. Een prachtige eik zonder eikels buigt zich over onze caravan en zelfs de auto staat op een schaduwrijk plekje. Het zwembad geeft verkoeling, wat een luxe. Natuurlijk zijn wij om vijf uur bij de borrel te samen met de nieuwe gasten en enkele stamgasten. Het is gezellig, we nemen nog een drankje en nog een, gelukkig vult Marianne het inschrijfformulier in. De Bami met heerlijk rundvlees van de Limousine koei – dit is de streek van de Limousine- gaat er in als koek. Je hebt hier donder en licht gekleurde koeien, het zijn net mensen. We bezoeken een auto en motorfietsen rommelmarkt waar koplampen en achterlichten voorradig zijn uit het begin van de vorige eeuw, geweldig om te zien, er zijn ook nog een Ferrari en een Morgan te koop!. De mannen lopen rond of ze een oliebad gehad hebben en de vrouwen met buiken en boezems, die nodig aan een revisiebeurtje nodig zijn. Al met al hebben we hier een knap aantal uurtjes door gebracht. Wederom heerlijk gezwommen en om vijf uur een borreltje op het terras, de verzamelplaats als je eenzaam bent of om een praatje verlegen zit. Op zondag is er een rommelmarkt in Monclar-de-Quercy, ook hier brengen we heel wat uurtjes door, leuk andere Rommel dan in Nederland maar je ziet dat er wel een verband is. Ik heb er nog een bestel 2CV gekocht bij een meneer met een Alpinopet, Franser kan niet. Op de terug weg naar een van de mooiste dorpjes van Frankrijk geweest: Puycelsi, ligt hoog op een berg met een geweldig uitzicht. Terug op de camping worden we aangesproken door een van de gasten, die een paar honderd meter bij ons vandaan woont, uit en toch een beetje thuis zullen we maar denken. Op zondag is het frituurdag op het Terras en wij halen ook een portie frites maar eten die heerlijk op voor onze eigen deur samen met een sort boef au poivre uit de losse hand gemaakt. Op de valreep maken we nog kennis met onze buren, die uit Goes komen, er is gesprekstof genoeg. De volgende ochtend wordt alles weer in de auto of caravan gehesen en maken we een grote bocht om het toiletgebouw, die toch te klein bleek te zijn want ik moest nog drie keer steken voordat ik om het verschoningsgebouw heen kon. Meneer en mevrouw Munsters wensen ons een goede reis en zien ons graag weer terug!. We hebben bijna 350 kilometer voor de boeg en ik ben lui en nemen dan ook de Tolweg. Op een niet naar pis stinkende parkeerplaats eten en drinken we wat. Ik heb een goede tip voor de sanitairbranche, maak een pisbak in de vorm van een vrachtwagenwiel en de hele truckerwereld koopt zo’n ding want urineren tegen een band daar kicken ze op ook als er een toiletgebouw iets verder op staat. Voor een dikke dertig Euro bereiken we de Spaanse grens. De zon staat ondertussen hoog aan de hemel, de Tom Tom doet zijn werk heel goed en wij belanden zonder omwegen op camping Laguna. Het verhaal van ons vriendje Daan ligt nog vers in het geheugen –caravan tijdens het inchecken ontDaan (mooi woord) van waarde volle spullen- en ik blijf dan ook lekker in de auto zitten terwijl Marianne ons incheckt, stelt niet veel voor want alles is hetzelfde gebleven, we zijn alleen een jaartje ouder! Wel heel attent want de checkinmevrouw geeft aan, dat mijn paspoort verlopen is! Kijk, dat is service! Ik wist het wel maar had nu eens zin om tegen de draad in te zijn en geen zestig of zeventig Euro uit te geven, als je vluchteling bent in Europa reis je ook voor niets, waarom zou ik dan moeten betalen. Ons plekje 606 was natuurlijk onbezet maar niet voor lang want de Polar was er snel opgezet. Buurman Henk kwam op de fiets ons uitnodigen voor een welkomstborrel, kijk dat zijn nog eens buren. Snel op de fiets naar de overkant want wij worden gescheiden door een Lagune. De champagne vloeide rijkelijk, gezelligheid kent geen tijd maar bij terugkomst hebben we als nog de luifel opgezet! Met een slokje achter de kiezen gaat het altijd makkelijker, zo ook nu. De avond was warm, gelukkig stond er een ferme bries, die erger deed voorkomen en daar zitten we nu, het feest kan beginnen!