de dagen vliegen voorbij

Zondag 16 januari

Lekker fietsen via het strand naar het noorden van Sanurbeach, daar komen we bij de warung van een oude bekende uit hotel Puri Kelapa , Koman, een voormalige receptionist.  Wat bij hem gedronken en weer door fietsen, ben je toch nog even lekker bezig. Aan het strand weer oude bekenden gezien, Jack en Hetty, dat heb je als je al wat vaker in eenzelfde hotel bivakeert, zij passen 6 maanden op een prachtige villa van hun dochter. Gaan lekker weer zwemmen en ‘s avonds naar een nieuw grill restaurantje, heerlijk gegrilde tonijn gegeten. Daarna lekkere gebakken pisang op de markt gehaald.

Maandag 17 januari

Hans en Wim werken als 2 Wizzkids aan een website voor Sabra, ons Balinese huisvriendje, voor zijn duikactiviteiten. Zij zitten heerlijk aan het zwembad in de schaduw te werken,Sabra komt er vanavond naar kijken, ikzelf zit in een dik boek van Stieg  Larsson, heerlijk. Ook af en toe zwemmen, temperatuur is geweldig. ’s Avonds gaan we eten bij Soto Betawi, ook wel  4x4 genaamd. Loopt niet erg soepel, hebben helemaal geen kip in huis, en onze akela is niet erg vriendelijk tegen het personeel. Als we klaar zijn, staat  plotseling de vorige manager Ronnie bij ons aan tafel, schuift gezellig aan en wij kunnen gelijk ons ongenoegen tegen hem kwijt. Ook andere gasten klampen hem aan over dit gedrag van de  akela, Ronnie zijn zwager is de eigenaar,  de Warung loopt niet best op dit moment en hij is blij met de opmerkingen van ons en gaat actie ondernemen. Vorig jaar onder zijn leiding zat het elke avond vol!Wij hopen dat er wat gebeurt. Ronnie nodigt ons gelijk uit voor een bezoek aan “zijn”appartementen complex.

Dinsdag 18 januari

Op de fiets naar Ronnie gereden om hem in zijn nieuwe functie te zien. Hij is nu beheerder van een appartementencomplex van 20 units. Mooie prachtige kamers en mooi zwembad waar in zojuist de eigenaresse voorbij zwemt, jammer het is en Japanse. Ronnie heeft ook zijn eigen gedachten over zijn bazin, ik kan ze lezen. Na alles gezien te hebben groeten we Ronnie en wensen hem veel sterkte en wijsheid en stappen weer op onze huurchinezen en fietsen richting het Sanur Beach hotel. Halverwege bekijken wij nog een Homestay van een Australiër waar je voor weinig een maand of langer kan bivakkeren. Bij thuiskomst een koele duik en wat werken aan de Website voor Sabra onze huisvriend.

Eten ’s avonds bij KKN, dat is een Warung=eettent(je), die vroeger in het centrum lag maar omdat de eigenaar van de grond de huur opgezegd had noodgedwongen is moeten verhuizen naar een wat afgelegen plek. Na een kwartiertje lopen met daarin het oversteken van de snelweg, met het daarbij behorende risico, van halen we het of halen we het niet bereiken wij de Warung. Nu schone niet plakkende tafels  zoals voorheen, prima dus om voor weinig weer lekker te eten. Via de zelfde hindernisbaan komen we weer in het hotel. Nog wat lezen en internetten, de dagen vliegen voorbij.

Woensdag 19 januari

Met bakken valt de regen uit de lucht, we halen niet eens droog het ontbijt. Jammer want dit is de dag, dat Annemiek met vriend Edwin zullen aankomen. Onze huisvriend Sabra zal ons naar het vliegveld rijden om Miek en Edwin te verwelkomen ook al zullen zij door het Reisbureau Oad opgevangen worden, wij zullen ook aanwezig zijn. Verwachte aankomsttijd 12.35 en geland om 12.45 lang niet gek en een half uurtje later staat het stralende stel al voor onze neus. De Oadmeneer spreekt zelfs wat Nederlands, leuk om te horen. Onze wegen splitsen zich weer Oad en Sabra rijden hun eigen route. In hotel Bumas eten wij al vast iets en het duurt niet lang of A&E checken al in, nog wat kletsen en wederom gaat ieder zijns weegs. Met Sabra wordt afgesproken, dat hij ons allemaal naar een steakhouse/warung  zal brengen tussen Denpasar en Sanur in, nou dat werd smullen in Warung steak & shake !, de rekening viel gelukkig mee 107.000 roepies of te wel nog geen negen euro voor  vijf man !, zit je nog voor in de openlucht ook !

Via een weg vol kuilen en nog grotere gaten vind Sabra zonder moeite weer de weg naar ons hotel. Wederom een geweldige dag!

Donderdag 20 januari

Deze keer wat vroeger opgestaan, net droog het restaurantje kunnen halen vanwege de regen. Snel weer droog en ons  normale rondje via de bakker gedaan. Tegen een uur of elf komen Annemieke en Edwin even langs om wat spulletjes te brengen, waar wij wel en niet omgevraagd hadden. De grootste verrassing was de fles wijn voor Marianne !, wijn is hier knap duur ongeveer 135.000 roepies, dat is ongeveer €11,00, voor 5 flessen wijn heb de hele maand een hulp in de huishouding, niet gek, beter dan een afwasmachine!. Tegen lunchtijd gaan we via een reisagent naar Warung Mei, die door Edwin onmiddellijk als beste eettent wordt uitgeroepen, dit is nog maar het begin waarde vriend, van de culinaire toer, vertellen we hem, ’s avonds heeft hij weer lekker gesmikkeld en laten we hem nog even Pisang Goreng proeven op de lokale avond markt, een lust voor de tong en oog. Met z’n allen nog even langs de receptie van Puri Kelapa waar Madé dienst heeft, hij wordt voorzien van heel veel babykleertjes – bijeen gebracht door diverse vriendinnen van Annemieke- voor het kindje dat zijn vrouw in februari verwacht. Het was me de dag wel weer.