Balie 2013

Reisverslag Bali 2013.

Op de laatste dag van het jaar gaat het gebeuren. Al vroeg in de ochtend zijn we op Schiphol. We gaan proberen met Malaysia Airlines mee te komen. Het ziet er in eens niet meer zo rooskleurig uit de machine is overboekt. Om elf uur zullen we meer te weten komen. Het wordt een hele zit met veel spanning, dat is iets waar ik echt niet blij van word. De juffrouw aan de balie van Malaysia verteld Marianne , (ik hou me meestal verscholen in die situaties) dat er geen plaats meer is.  Gelukkig denkt de Station Manager en een oud collega van onze dochter Annemieke daar anders over en we worden met bagage en al naar de uitgang gedirigeerd. In middels heeft de stationmanager met de bemanning gesproken en die willen zo waar hun “ ruststoelen” aan ons afstaan ineens wordt het een feestje, wat zijn we blij en zijn verlost van het rot gevoel dat we niet mee kunnen. Na 11uur en 30 minuten landen we op de luchthaven van Kuala Lumpur en melden ons bij de transfer balie. De dame van aldaar heeft de achternaam slak gekregen een naam die haar eer aan doet. De gang is er uit waarschijnlijk van de oudejaarsavond want in de dame zit weinig beweging. Na een kwartiertje krijgen we de instapkaarten met stoelnummers er op en dat is voor ons wederom een geruststelling en vinden de inchecktante ineens aardig. We wandelen naar de uitgang van de machine naar Denpasar. Op een WiFi punt sturen we nog wat smsjes en wat emailtjes. Eenmaal bij de gate aangekomen zien we dat we rijen ver uit elkaar zitten terwijl de machine meer dan 100 open plaatsen heeft, de slakmevrouw daalt nog verder in onze achting. Een andere ongeïnteresseerde juffrouw geeft ons stoelen naast elkaar. Lekker hapje eten aan boord en drankjes te over, prima service. De Kapitein roept om dat de bemanning zich klaar moet maken voor de landing. We naderen de luchthaven van Denpasar en zien verschillende bekende punten, het wordt steeds grijzer om ons heen en het kan nooit lang meer duren of we gaan landen maar in plaats van landen zwelt het geluid van de motoren aan en de neus gaat omhoog en we maken een zgn. Go around. Kort hierna wordt omgeroepen dat we  vanwege hevige regen en te veel water op de landingsbaan uit zullen wijken naar Surabaya je weet wel van dat brandend zand. De machine blijft naar mijn gevoel op gelijke hoogte ,klimt niet verder en na een paar minuten zien we weer plekken die ons bekend voor komen. Zonder aarzelen en met vakmanschap zet de piloot het geheel keurig tussen de buiendoor op de grond, een zucht van verlichting want ik heb het er niet zo op te landen op een baan waar veel water op staat. De warmte komt ons tegemoet. De meneer van de Immigratie is zeer waarschijnlijk zijn dienst net begonnen want hij neemt er de tijd voor, we zijn ten slotte in Indonesië en daar heeft niemand haast behalve wij maar we waren vergeten de knop om te zetten. De douane heeft hier met behulp van Xray machines er een goede kijk op wat wel en niet mag en wij mogen alles. Bij de uitgang zien we een bordje met de naam Marianne en Hans er op. Een bekend gezicht met de daar bij behorende glimlach verwelkomt ons. Op naar het busje. Het is een drukte van jewelste een complete chaos bovendien valt de regen met bakken uit de lucht. Het tempo naar het busje ligt voor mij te hoog. De parkeerplaats bij de luchthaven is kompleet gerenoveerd. Een groot gedeelte is overdekt geworden met winkeltjes ook hier slaat de commercie toe. Onderweg maken we kennis  met een gigantische verkeerschaos, iedereen doet maar wat rood licht betekent niets je duwt en drukt door anders blijf je staan en wonder boven wonder kot iedereen ongeschonden uit de strijd. In het hotel is het een hartelijk welkom een soort thuiskomen! Kamer 101 eentje, die we wel eerder gehad hebben. Snel even opgefrist en richting het strand van Sanur. Geweldig bijna de hele bevolking is aanwezig dan wel op het strand dan wel in de zee. Op zondag zie je dit ritueel ook maar op Nieuwjaar is het vele malen drukker. We halen nog wat water (het kraanwater is wel te drinken maar je wordt er behoorlijk ziek van) voor een kopje thee te maken en de tandjes te poetsen, we vallen als een blok in slaap. Na een goede nachtrust gaan we er op uit om  nog wat spulletjes te kopen en fietsen te huren. Bij Hardy’s de enige echte supermarkt in de wijde omgeving heeft zich een wonder voltrokken: ze hebben airco !. Het is onmogelijk deze plaats te verlaten zonder een ijskoffie te nemen, heerlijk. De fietsen worden later op de avond gehuurd omdat ons vriendje overdag elders werkt. Er zijn ondertussen al weer een paar dagen voorbij en er zijn al weer wat buitjes gevallen maar we genieten van alles, we houden je op de hoogte ! Fijn weekend allemaal!