22-25 jan

22 januari. We gaan naar de bergen, naar de mount Agung. Op de berg wonen de zgn Bergbewoners, dat is de bijnaam, die hen door D&O gegeven is. Tegen tien uur belt Donald op, dat het ietsje later wordt, Donald is een van de weinige, die belt als het ietsje later wordt maar tegen half elf zitten allemaal in de auto en gaan we eerst richting Candi Dasa alwaar we via een rietje een geweldig sapje naar binnen zuigen. Tijdens het bekijken van de nieuwe bungalows besluiten we zonder aarzelen volgende week hier een paar dagen naar toe te gaan. http://www.amartabeachcottages.com  Mocht je de site bekijken weet je wel waarom. Na weer een overheerlijke sap nu richting mount Agung. Eerst naar een triest geval. De familie woont in een zeer schamel onderkomen met nog een aarden vloer zonder enige bedekking. D&O supporten deze mensen maar alleen met eten en wat kleding, want het verleden heeft geleerd, dat de vader van het geheel het geld besteedt aan drank. Onderweg kopen we nog een paar kilo rijst bij de lokale kruidenier. De shopkeeper is niet al te enthousiast we ontdekken, dat ze zo goed als blind is en onze stemmen kent ze niet, ja dan zou ik ook niet zo blij zijn. Als we halverwege de berg zijn begint de regen met bakjes uit de hemel te vallen. Zo nu en dan een lekkere donderslag tussen door en de gaten in de weg stromen vol. Reparatie aan wegen wordt hier zelden gedaan, mocht het gat al te groot worden dan wordt er een flinke boomtak in gezet als waarschuwing. Een druk op de claxon en het dochtertje Kadek staat al langs de weg. We worden hartelijk ontvangen. Het houtvuur wordt opgepord en de vraag wordt gesteld of het koffie of thee moet worden. Marianne en ik besluiten een kopje thee te delen want gedeelde smart is halve smart. Dit jaar hebben de bewoners elektra gekregen, zeer geavanceerd mag ik wel zeggen, via een prepaid systeem kunnen ze wat kilowatts inkopen!. Bij gebrek aan stoelen mocht ik op bed gaan zitten maar het vocht in de matras bezorgde mij een natte kont, hoe gezond kan je leven! Na een poosje zijn we richting een andere familie gegaan, dit zijn hard werkende boeren, die door de jaren heen echt vooruit zijn gegaan. Hier worden we hartelijk ontvangen en de blijdschap straalt van hun gezichten af. Een kopje thee durven we hier wel te drinken. De dag is omgevlogen en het is al donker wanneer we gaan eten. Slapen doen we als een echte Balinees, overal en altijd als het even kan.

23 januari, het ziet er een beetje bewolkt uit, een prima dag om te gaan fietsen. De richting heb ik al een paar dagen in mijn hoofd zitten: Desa Budaya. http://indotourismboard.blogspot.com/2009/02/desa-budaya-kertalangu-denpasar.html  Helaas is de plek al redelijk in verval geraakt. We kopen wat gebakken banaantjes en een fles water. Het is werkelijk prachtig om door de achter gelegen rijstvelden te fietsen, prachtige blauwe lucht met zware witte wolken en een lekker windje voor wat afkoeling. Via een kampong verlaten we de rijstvelden en genieten nog wat van de vlinders, die in de bermen fladderen. Terug via de bypass, dat is een “snelweg”, die flink veel lawaai produceert, het mag de pret niet drukken maar zodra we een mogelijkheid zien om verder langs het strand richting huis te fietsen pakken we die. ’s Avonds eten we bij Coconut Tree een broertje van Little Bird. Een spontane ontmoeting met Kadek, de Balinese Japanner waar mee wij vorig jaar een rondreis gemaakt hebben in een VW Kubelwagen.

24 januari. Met zon vertrokken richting Pupuan waar een Deens echtpaar een paradijsje: Sanda Butik Villa’s hebben gecreëerd. Bij aankomst horen wij, dat de eigenaars de strijd tegen de eenzaamheid hebben opgegeven en naar Australië verhuisd zijn. Prachtige bungalows met een grote veranda en  een geweldig uitzicht, maar helaas in de middle of no-where. Een glas sap van matige kwaliteit lest onze dorst. De wegen worden smaller en de wegaanduidingen kleiner, na een paar maal vragen naar de bekende weg bleken we iedere keer op de juiste weg te zitten, die ons uiteindelijk naar Manggissari waar de bekende holle boom : Bunut Bolong moet staan. Onze verwachtingen worden afgekoeld door een flink regen buitje, gelukkig regent het niet zo hard meer als we op de bestemming aan gekomen zijn. Donald vraagt of ik Soto Ajam wil, ja zeker zonder de lokale omstandigheden gezien te hebben. De soep smaakt prima, de gevolgen blijven gelukkig uit. Tussen de buien door maken we snel een paar foto’s als blijvende herinnering. De terugreis zullen wij niet snel vergeten, de kustweg van Medewi via Pekutatan naar Soka is een aaneenschakeling van de mooiste rijstvelden, die wij ooit op Bali hebben gezien met aan de rechterkant op de achtergrond de zee, geweldig. Helaas is het parkeren van de auto hier zo goed als onmogelijk. Met algemene stemmen besluiten we in de Carrefour te gaan eten. Ja inderdaad, dieis hier ook en hoe, je waant je gewoon in Frankrijk. Donald en ik eten bij de Japanner, Okka en Marianne zaten al aan de Piza voor wij het wisten. Dames aan het shoppen en wij laten een uur lang onze voeten masseren. Om nog iets extra’s aan de avond mee te geven wordt er besloten in de Galleria bij J-Co koffie met de bekende donuts te verorberen. Het is een lange dag geweest met verschrikkelijk veel indrukken, bovendien ben ik nog steeds niet aan de race !

25 januari, de dag van het schrijven ! Tijdens het ontbijt ontmoeten we Frederique en Marjan, die op aanraden van zoon Joost ook in Puri Kelapa verblijven. Hun bevindingen zijn prima na wat tips gegeven te hebben gaat ieder weer zijn eigen richting op. Een beetje in en naast het zwembad gezeten, voor we het weten is de dag om. ’s Avonds matabak ( http://www.samakita.nl/recepten/martabak.html  )met sateetjes en witte rijst simpel maar wel vreselijk lekker. Tot de volgende keer. M&H