On the way to Bali

31 december 2010

Het is zo ver, op gehaald door Annemieke en keurig afgezet op Schiphol. Een door de KLM ingehuurde verwelkomde ons met de mededeling, dat we bij een incheckmachine ons maar moesten behelpen. Toevallig zitten er enkele meisjes te niksen en het is natuurlijk veel aangenamer je door een van deze dames te laten behandelen, zo gedacht zo gedaan en binnen de kortste tijd hadden we een leuk gesprek met vele tot dat  moment niets doende dames. In eens klonk er: jullie krijgen de groeten van Rimalda, was dat even leuk via de computer de groeten krijgen en een mooie stoel, beter kan het niet. Op naar de vertrekhal, die vanwege Oud en Nieuw om 19.00 uur maar alle restaurants de deuren had laten sluiten als of we geen luchthaven belasting hadden moeten betalen! Zelfs de Mac was dicht. Op naar de Gate waar de veiligheidcontrole al in volle gang was. Zonder morren storten we ons in het geworstel met riemen los en schoenen uit en handbagage half uitpakken werkelijk een prachtig 10 minuten proces dat je de lust om per vliegtuig op vakantie te gaan bijna ontneemt. Gelukkig kunnen we nog 2 plaatsjes vinden om de rest van de wachttijd uit te zitten. Nog maar net gezeten of een oude bekende maar goedbevriende vriendin van onze vriendin Monique, Marjan komt aangelopen waar we heel veel plezier van zullen gaan beleven. Oude verhalen vliegen voorbij, goede en slechte tijden worden besproken en als het op instappen aankomt laat Marjan haar invloed even merken en pakt onze instapkaarten af om ze even later weer terug te geven met de mededeling, dat we niet naast elkaar zitten en misschien geen maaltijd hebben maar wel in de Business Class zitten. Dat is grote klasse enige kussen worden uitgewisseld en we mogen als eerste aanboord waar onmiddellijk actie genomen wordt dat we naast elkaar zitten en met keuze maaltijden onze magen kunnen vullen. Dit is klasse lang leve het grond en cabine personeel van de KLM, hier kan menige Japanner wat van leren. De stoelen kunnen dusdanig versteld worden dat er een soort bed ontstaat, we hebben er behoorlijk gebruik van gemaakt. Tegen twaalven worden we door de Captain toegesproken en de Champagne vloeit rijkelijk even later slapen we als rozen.

1 Januari 2011.

Voor we op Singapore landen krijgen we nog ontbijt, dat naar eigen keuze uit meer dan 10  gerechten is samengesteld, best erg lekker. Ons plan om een Ipad op de luchthaven te kopen lukt niet omdat de Apple-store zich op een andere Terminal bevindt. Na een half uurtje worstelen we ons weer door de veiligheidscontrole. In de lucht horen we dat het nog 2 uur en 15 minuten vliegen is naar Denpasar Bali. Met zo nu en dan een snurkje vliegt ook deze tijd. Bali is Bali niet als er niets veranderd is, zo is ook nu het aankomst proces weer anders maar het is er wel op vooruit gegaan en wij zijn dan ook redelijk snel door de paspoortcontrole wat weer goed gemaakt wordt door het wachten op de koffers, die als bijna laatste van de 400 koffertjes voor ons op de lopende band geworpen worden. In de aankomst hal staan rijen van afhalers, gelukkig hoor ik Hans roepen en zowaar ik zie vriend Wim staan, die met de chauffeur van Puri Kelapa is meegereden. Onderweg is het een drukte van jewelste en we doen er ruim een half uur langer over om het hotel te bereiken. De ontvangst is allerhartelijkst, “grote”Ketut heeft avond dienst. We drinken nog wat en dan naar de kamer boven in het nieuwe gebouw, kamer 101. Slapen redelijk to 03.15 dan klaar wakker, maar toch weer ingeslapen tot 08.15u.

2 Januari 2011.

Daar zijn we dan om 09.30 aan het ontbijt. Voor aan de straat en het is er een drukte van belang, brommers vol, hele gezinnen, naar het strand. Hans begint gelijk met Nasi Goreng en ik hou het op toast met een croissantje. Genieten dus! Daarna lekker even zwemmen, door alle regen is het zwemwater aanmerkelijk kouder dan normaal, maar voor ons nog steeds heerlijk. We halen wat lunchbroodjes bij de Italiaanse bakker en nog wat andere benodigdheden. Hans gaat in de weer met de laptop en ik lees de krant vanuit het vliegtuig nog even. We halen ook nog wat slaap in en zo vliegt de 1^e dag voorbij.  Vanmiddag  heeft het behoorlijk gegoten en de temperatuur is heerlijk, om 19.00 spreken we af om met Wim te gaan eten. Op naar 4x4 en om de hoek van het hotel hoor ik een bekende stem, een bekende van zoon Joost met gezin en nog een stel zitten op een terras, Michel de  ijsmaker. Maken een praatje en gaan door om te eten.  Heerlijke saté en gewoon nasi goreng en gado gado, we smullen, lekkere Bintang erbij en het diner kan niet meer stuk. Terug naar het hotel nog even schrijven en de nacht begint.